Choć czołówka filmu za reżysera projektu podaje Cosmatosa, ten w trakcie jego realizacji pełnił funkcję marginalną. Po latach dopiero stwierdzono, że to Stallone zajął się właściwą reżyserią obrazu[3].
Weteran wojenny John Rambo (Sylvester Stallone), dzięki pomocy swojego jedynego przyjaciela – pułkownika Samuela Trautmana (Richard Crenna), opuszcza ciężki obóz pracy, w którym odbywał karę za zniszczenie miasteczka (ukazane w filmie Rambo – Pierwsza krew). W zamian za wolność ma wykonać pewną misję – wrócić do Wietnamu, rozpoznać teren i zrobić zdjęcia opuszczonym obozom jenieckim, w których rzekomo nadal przetrzymywani są amerykańscy żołnierze. Rambo podejmuje się zadania i wkrótce zjawia się w wietnamskich dżunglach.
Na miejscu poznaje swojego sprzymierzeńca – piękną Azjatkę Co Bao (Julia Nickson-Soul), w której wkrótce z wzajemnością się zakochuje. W trakcie podróży w głąb dżungli, okazuje się, że opowieści o Amerykanach więzionych w obozach są faktem. Rambo nie wytrzymuje presji sumienia i uwalnia jednego z rodaków, co nie podoba się dowództwu. Marshall Murdock (Charles Napier), głównodowodzący całej misji, postanawia pozostawić go na pastwę losu w Wietnamie, będąc pewny, że zginie. Rambo jednak nie ma zamiaru odpuścić. Trafia do tego samego obozu, w którym niegdyś był przetrzymywany i przesłuchiwany. Schwytany, jest poddawany bolesnym torturom, a sadystyczny podpułkownik Podovsky (Steven Berkoff) cierpieniem chce zmusić go do zeznania dowództwu, że został pojmany. Za pomocą Co Bao żołnierzowi udaje się jednak zbiec z obozu. Niestety, kobieta wkrótce ginie, zastrzelona przez jednego z Wietnamczyków. Rambo decyduje się zemścić na Murdocku, jak i uratować pozostałych jeńców wojennych.
Produkcja
Film nakręcono w stanie Guerrero, w południowo-zachodnim Meksyku. Lokacje atelierowe obejmowały przede wszystkim miejscowość Tecoanapa, choć poszczególne sceny nagrywano w Acapulco. Okres zdjęciowy trwał od czerwca do sierpnia 1984 roku.
James Cameron napisał pierwszą wersję scenariusza, która została następnie zmieniona przez Sylvestra Stallone.
W scenie, w której Rambo jest torturowany, do torsu i ramion Stallone’a przyssano prawdziwe pijawki.
Dolph Lundgren dostał rolę w filmie, lecz gdy Sylvester Stallone, który grał u boku Lundgrena w filmie Rocky IV (1985), dowiedział się o tym, zarządził oddalenie aktora z planu. Według filmu dokumentalnego We Get to Win This Time, rozważano zatrudnienie Johna Travolty do roli młodego pomocnika Johna Rambo, który miał mu pomagać w ratowaniu jeńców. Stallone nie zgodził się na to, gdyż wolał solowy projekt.
Film dedykowany jest pamięci Cliffa Wengera Jr.
Jako błąd w produkcji zauważono, że Wietnamczycy (m.in. na łodziach patrolowych) używają czerwono-niebieskich flag Wietkongu, tymczasem w latach 80. ten ruch partyzancki już nie istniał, a w Wietnamie stosowano czerwoną flagę państwową, przejętą od Wietnamu Północnego i obowiązującą od 1976 roku do dziś.
Wydanie
Rambo II, którego budżet wynosił czterdzieści cztery miliony dolarów, spotkał się z wielkim sukcesem komercyjnym. Film wydano w maju 1985 roku. W pierwszy weekend wyświetlania go w samych tylko amerykańskich kinach obraz zainkasował ponad dwadzieścia milionów dolarów, a ostatecznie na terenie Stanów Zjednoczonych zarobił sto pięćdziesiąt mln USD. Zyski ze światowej dystrybucji filmu były podwójne − wyniosły $300,400,432.[2] W Polsce dostępny był w wypożyczalniachkaset VHS, gdzie cieszył dużą popularnością.
Odbiór
Krytyka i dochód
Zyski z realizacji Rambo II nieustannie są powielane dzięki kolejnym wydaniom filmu na światowych rynkach DVD/Blu-ray.
Film nie powtórzył sukcesu artystycznego swojego prequelu, Rambo − Pierwsza krew (1982), a krytycy zbojkotowali projekt Cosmatosa. Obraz wzbudził jednak zainteresowanie prezydenta Ronalda Reagana, który pochwalił Sylvestra Stallone’a za ukazanie postaci Johna Rambo jako symbolu armii amerykańskiej[2].
nominacja do nagrody DVD Premiere za wydanie DVD trylogii Rambo (obejmującej filmy Rambo – Pierwsza krew, Rambo II i Rambo III)
Wpływ na kulturę
Rambo II zainspirował przelicznych twórców podrzędnych, niskobudżetowych produkcji klasy „B”. Filmy akcji, które fabułą w większych lub mniejszym stopniu naśladują obraz Cosmatosa, to m.in.: Strike Commando (1987), Strike Commando 2 (1988), Phantom Raiders (1988), Dowódca – ostatni amerykański żołnierz (Commander, 1988) i Slash (1984). W 2016 ruszyła produkcja kuwejckiego filmu Second Blood, inspirowanego serią Rambo, zwłaszcza drugą jej odsłoną.