Kontekst psalmu zaczyna się od miejsca, gdzie skończył się Psalm 20. Oba psalmy wydają się z sobą łączyć, prośba z 20,5 zostaje spełniona w 21,3. Od dawna te psalmy postrzegano jako posiadające wspólne środowisko. Mogły służyć podczas uroczystości liturgicznej związanej z monarchą. Psalm 20 mówi o ceremonii błagalnej przed wyruszeniem na wojnę. Psalm 21 natomiast o zwycięskim powrocie z wojny. Oba utwory można też połączyć. Wspólnym mianownikiem mogły być dwie fazy intronizacji lub obchody rocznicy przejęcia władzy. Psalm wyraźnie podkreśla, że król jest częścią wspólnoty Bożej[2]. Podmiot liryczny wysławia dzieła JHWH dokonane w królu. Tylko wytrwałość władcy, przejawiająca się w zaufaniu Bogu, może zapewnić dalsze sukcesy. Wrogowie króla zostaną wyniszczeni, a lud będzie uczestniczył w radości zwycięstwa[3]. Psalm ukazuje jako warunek bycia królem zaufanie Najwyższemu i panowanie dzięki łasce JHWH[2].
Symbolika
Wypaczony sens 21,9 – w niektórych przekładach (np. Biblia Tysiąclecia, Edycja Świętego Pawła) – sens tego wersetu zostaje wykrzywiony. Hebrajski czasownik „znaleźć” może oznaczać również „spadnie”. W całym wersecie kontekst wyraźnie wskazuje na drugą możliwość, oznaczającą atak przy użyciu broni. Wymienione przekłady proponują wariant oznaczający odnalezienie lub pochwycenie wroga. W prawej dłoni, o której mowa w psalmie, trzymało się broń, dlatego niemożliwym było złapanie nią nieprzyjaciela. Większość wojowników była praworęczna, dlatego tą ręką nie chwytano wrogów. Nawet egipskiereliefy ukazują królów zadających cios bronią trzymaną w prawej ręce[4]. W analogicznej sytuacji w Hymnie do boga Szamasza broń jego dosięga ludzi nieprawych i nie ma dla nich ratunku[5].
W utworze raz pojawia się niejasne słowo sela, którego znaczenie nie jest dokładnie znane[6].
Przypisy
↑M.J. Mangano, Wstęp do Starego Testamentu cz.2, Chrześcijański Instytut Biblijny, Warszawa 2009, s. 54, 55.
↑ abH.W. Jungling, Księga Psalmów, pierwsza (Ps 1–41), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W.R. Farmer, Warszawa, 2001, s. 693
↑Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1150.
↑J.H. Walton, Komentarz historyczno-kulturowy do Biblii Hebrajskiej, Vocatio, Warszawa, 2005, s. 592.
↑S.St. Clair, Prayers of Prophets, Knights and Kings: a Symposium from 2334 B.C. to Date, Trafford Publishing, Victoria, 2006, s. 157.
↑W.A. Beardslee, Sela, [w:] Słownik wiedzy biblijnej, red. B.M. Metzger, M.D. Coogan, 2004, s. 708.
