Pontiac Bonneville I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1958 roku.
Po tym, jak nazwa Bonneville była stosowana dotychczas jako nazwa wariantu wyposażeniowego modelu Star Chief, w 1958 rok przyniósł użycie jej dla odrębnej linii modelowej[1].
Pierwsza generacja Pontiaka Bonneville została oparta na platformie B-body, wyróżniając się masywnym, dwukolorowym nadwoziem z wyraźnie zarysowanymi błotnikami, a także charakterystycznym dwukolorowym malowaniem nadwozia widocznym z bocznej strony nadwozia.
Pontiac Bonneville II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1959 roku.
Po niespełna rok trwającej produkcji dotychczasowego wcielenia, Pontiac zdecydował się ponownie obszernie zmodernizować swój sztandarowy model, prezentując drugą generację Bonneville opracowaną na platformie B-body.
Wzorem pokrewnego modelu Catalina, z przodu pojawiła się duża, podwójna atrapa chłodnicy o łukowym kształcie, za to tył zdobiły strzeliste nadkola z owalnymi lampami[2].
Lifting
W 1960 roku Pontiac Bonneville trzeciej generacji przeszedł obszerną modernizację, która przyniosła zmiany głównie w wyglądzie przedniej części nadwozia. Pojawiła się duża, jednoczęściowa chromowana atrapa chłodnicy i inaczej rozmieszczone reflektory[3].
Pontiac Bonneville III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1961 roku.
Trzecia generacja Bonneville powstała na zmodernizowanej platformie poprzednika – B-body. Samochód ponownie zachował masywne proporcje nadwozia, z szeroko rozstawionymi podwójnymi reflektorami. Pojawił się charakterystyczny układ atrapy chłodnicy, ze strzelistym przedzieleniem z dużym logo producenta. Z kolei z tyłu zamontowano tym razem potrójne, okrągłe lampy pod niezależnymi kloszami[4].
Restylizacje
Podczas trwającej 4 lata produkcji trzeciej generacji Bonneville samochód przeszedł dwie obszerne restylizacje, z czego pierwsza, przeprowadzona w 1963 roku, przyniosła szczególnie rozległe modyfikacje. Pojawiły się pionowo umieszczone, podwójne reflektory, a także szersza podwójna atrapa chłodnicy[5]. Rok później, producent zdecydował się zmodyfikować wzór atrapy chłodnicy[6].
Pontiac Bonneville IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1965 roku.
Czwarta generacja Bonneville w początkowych latach produkcji stanowiła rozwinięcie koncepcji stylistycznej poprzednika. Przednią część nadwozia ponownie zdobiły pionowo umieszczone, podwójne reflektory, a także duża szeroka atrapa chłodnicy. Zyskała ona tym razem duże, chromowane poprzeczki[7].
Restylizacje
Podczas cyklu produkcyjnego czwartej generacji, samochód przeszedł trzy rozległe modernizacje, z czego każda niosła obszerne zmiany w wyglądzie. W 1966 roku zmienił się kształt błotników i kloszy reflektorów[8], za to rok później dotychczasowy projekt pasa przedniego został całkowicie porzucony na rzecz bardziej kanciastej atrapy chłodnicy z poziomo umieszczonymi reflektorami[9]. W ostatnim pełnym roku produkcji ponownie zmieniony został wygląd atrapy chłodnicy i reflektorów[10].
Pontiac Bonneville V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1971 roku.
Piąta generacja modelu Bonneville przeszła obszerną modernizację pod kątem proporcji nadwozia. Samochód zyskał równie masywną sylwetkę co poprzednik, otrzymując jednak bardziej kanciasto zarysowane błotniki.
Z przodu pojawiły się kanciaste obudowy dwuczęściowych, okrągłych reflektorów, a także szpiczasta, nisko osadzona atrapa chłodnicy[12].
Lifting
W 1974 roku piąta generacja Pontiaka Bonneville przeszła obszerną modernizację, w ramach której pas przedni zyskał bardziej prostokątne kształty atrapy zarówno błotników, jak i większej, chromowanej atrapy chłodnicy oraz zderzaków i reflektorów[13].
Pontiac Bonneville VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 1977 roku.
W ramach nowego trendu tzw. downsizingiem zyskującego popularność wśród amerykańskich procentów samochodów, szósta generacja modelu Bonneville stała się znacznie mniejsza pod kątem ogólnych wymiarów zewnętrznych. Nadwozie zachowało kanciaste kształty nadwozia z licznymi chromowanymi ozdobnikami nadwozia, a także zabudowanym tylnym nadkolem[14].
Następca
W 1981 roku Pontiac zdecydował się zmienić nazwę szóstej generacji Bonneville, zastępując ją modelem Parisienne. Odtąd nie była to już lokalna nazwa Bonneville w Kanadzie, lecz emblemat stosowany także w Stanach Zjednoczonych dla sztandarowej limuzyny Pontiaka[15].
Pontiac Bonneville VII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1981 roku.
Po przemianowaniu szóstej generacji Bonneville na sztandarowy model Parisienne w 1981 roku, Pontiac zdecydował się przedstawić kolejną generację tego pojazdu – tym razem, jako jeszcze mniejszy model.
Pontiac Bonneville siódmej generacji został zbudowany w oparciu o platformę G-body[16], zyskując bardziej zaokrąglone kanty nadwozia, podłużny bagażnik z opadającą linią oraz szerokie, podłużne prostokątne lampy.
Pontiac Bonneville VIII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1986 roku.
Ósma generacja Bonneville ponownie została oparta na innej platformie koncernu General Motors. Tym razem, wykorzystana została opracowana z myślą o przednim napędzie architekturę H-body, którą wykorzystano także dla bliźniaczych modeli Buick LeSabre i Oldsmobile 88.
Charakterystycznymi cechami wyglądu Bonneville ósmej generacji był podłużny, opadający ku krawędzi przód, a także krótki, kanciasty bagażnik wraz z tylną szybą umieszczoną prostopadle do klapy[17]. Przód przyozdobiły podłużne, wąskie reflektory – podobnie jak tylną część nadwozia[18].
Pontiac Bonneville IX został zaprezentowany po raz pierwszy w 1991 roku.
Dziewiąta generacja Bonneville ponownie została opracowana wraz z bliźniaczymi modelami marek Buick i Oldsmobile, opierając się na zmodernizowanej platformie H-body.
Nadwozie utrzymane zostało w nowym kierunku stylistycznym firmy Pontiac, charakteryzując się licznymi ostrymi kantami, mniejszą i węższą atrapą chłodnicy, a także obłą, zaokrągloną sylwetką nadwozia. Podobnie do bliźniaczych konstrukcji, przednia szyba była przedzielona poprzeczką[19].
Lifting
We wrześniu 1995 roku wraz z bliźniaczymi modelami Buicka i Oldsmobile, dziewiąta generacja Pontiaka Bonneville’a przeszła obszerną modernizację nadwozia. Krawędzie reflektorów zostały zaokrąglone, przemodelowano także atrapę chłodnicy, zderzaki i tylne lampy[20].
Pontiac Bonneville X został zaprezentowany po raz pierwszy w 1999 roku.
Dziesiąta i ostatnia generacja Bonneville ponownie opracowana została na unowocześnionej platformie H-body, na której opracowano także inne bliźniacze konstrukcje koncernu General Motors – ostatnią generację modelu Buick LeSabre oraz drugie wcielenie Oldsmobile Aurora.
Nadwozie samochodu zyskało bardziej obłe proporcje, z wyżej poprowadzoną linią okien i dużymi, podłużnymi reflektorami. Charakterystycznymi cechami wyglądu była tym razem podwójna atrapa chłodnicy, a także odblaskowy pas łączący tylne lampy[21]. Topowy wariant nosił nazwę SSEi, wyróżniając się innym wyglądem atrapy chłodnicy i dodatkowymi halogenami[22].
Koniec produkcji i następca
Po 46 latach rynkowej obecności, Pontiac Bonneville trwale zniknął z rynku w lutym 2005 roku[23]. Następca trafił do sprzedaży 2 lata później pod nową nazwą – G8.
Silniki
V6 3.8l Series II
V6 3.8l Series II
V8 4.6l Northstar
Bibliografia
Gunnell John, Standard Catalog of American Cars 1946–1975, Krause Publication, Iola 2002, s. 706-761, ISBN 0-87349-461-X.
Flammang James M. und Kowalke Ron, Standard Catalog of American Cars 1976–1999, Krause Publication, Iola 1999, s. 844-917, ISBN 0-87341-755-0.