Polska Telefonia Komórkowa Centertel Sp. z o.o. powstała w grudniu 1991 jako pierwszy w Polsce operator telefonii komórkowej operujący w systemie NMT450i. Udziałowcami w tej największej w tym czasie joint venture z kapitałem zagranicznym byli: TP SA (51%), Ameritech (24,5%), France Télécom (24,5%). Partnerzy zagraniczni ponieśli pełne początkowe koszty licencji, inwestycji w infrastrukturę oraz szkolenia i zarządzania firmą. Sieć Centertel została uruchomiona w rekordowym wówczas w Europie czasie 18 czerwca 1992. Pracująca w cyfrowym systemie GSM 1800 sieć Idea Centertel została uruchomiona 1 marca 1998. Dwa lata później, 1 marca 2000, po uzyskaniu koncesji GSM 900 stała się siecią dwuzakresową GSM 900/1800, działającą pod nazwą handlową Idea. W grudniu 2000 PTK Centertel uzyskała koncesję na budowę sieci telefonii komórkowej trzeciej generacji UMTS. We wrześniu 2005 nastąpiła zmiana nazwy handlowej operatora (ang.rebranding) w wyniku którego w miejsce marki Idea została wprowadzona marka Orange. 26 października 2005 roku Telekomunikacja Polska wykupiła od France Telecom 34% udziałów w spółce i niniejszym stała się wyłącznym właścicielem PTK.
31 grudnia 2013 r. nastąpiło przeniesienie całego majątku PTK Centertel sp. z o.o. oraz Orange Polska sp. z o.o. na spółkę Telekomunikacja Polska S.A. (łączenie przez przejęcie). Przejmująca spółka zmieniła jednocześnie nazwę na Orange Polska S.A.[1]
Prezesi Zarządu PTK Centertel
od grudnia 1991 do 1 stycznia 1993 – Andrew C. Kapusto
1993–1996 – Edward Mier-Jędrzejowicz
od? do 23 października 2001 – Marek Józefiak
od 24 października 2001 do 25 marca 2005 – Sławomir Skrodzki
od 25 marca 2005 do 28 marca 2007 – Jean-Marc Vignolles
Rozpoczęcie świadczenia usług telekomunikacyjnych datuje się na 18 czerwca 1992 roku.
Bardzo szybko osiągnięto pokrycie 65% powierzchni Polski, w tym wszystkich dużych miast i głównych dróg. W maju 1995 liczba abonentów przekroczyła 50 tysięcy. Od 1 stycznia 2001 operator sieci zaprzestał przyjmowania nowych klientów. W marcu 2010 roku zapowiedziano całkowite wyłączenie tej sieci[2]. Nowy termin całkowitego zaprzestania świadczenia usług w tej sieci, która liczy jeszcze kilkuset abonentów, to połowa 2012 roku[3]. Termin przesunięto z co najmniej dwóch powodów:
TP podłączyła 250 000 swoich klientów na wsiach i odległych terenach poprzez urządzenia radiodostępowe korzystające z sieci Centertela (ze względu na oszczędności w porównaniu z kosztami prowadzenia kabla). Abonenci tacy mają numery stacjonarne TP, jednak infrastruktura analogowej sieci komórkowej była niezbędna.
Centertel NMT miał według stanu na styczeń 2010 około tysiąca abonentów, którzy opierali się marketingowym pokusom przejścia na niższe taryfy w Orange. W przeważającej części byli to rybacy, którzy odkryli, że ze wszystkich sieci telefonii komórkowej w Polsce Centertel ma największy zasięg na morzu (ze względu na większe komórki sieci analogowej – komórki są tym większe im niższej częstotliwości używa dany system)
Jako powód wyłączenia podano potrzebę zarezerwowania szerszego pasma dla Orange Freedom Pro, czyli usługi transmisji danych w oparciu o technologię CDMA2000 na tej samej częstotliwości 450 MHz, a także brak wsparcia producentów dla systemu NMT.
Cennik
Pierwszy cennik usług PTK Centertel zawierał ceny wyrażone w dolarach amerykańskich, a należność do zapłaty była przeliczana na złote polskie po oficjalnym kursie NBP (przy każdym rachunku innym). Opłacie podlegało także odbieranie rozmów. W połowie 1995 roku ceny kształtowały się następująco (przy średnim wynagrodzeniu nie przekraczającym wówczas 300 USD)[4]:
opłata instalacyjna – 500 USD,
miesięczny abonament – 25 USD,
rozmowy w sieci – 0,34 / 0,10 USD za minutę,
rozmowy do sieci stacjonarnej – 0,54 / 0,10 USD za minutę,
rozmowy międzynarodowe – jak rozmowy do sieci stacjonarnej plus stawka za połączenie międzynarodowe TP S.A.
Cennik usług, który obowiązywał od 1999 roku, kształtował się następująco[5]:
1,02 zł za minutę połączenia do obcych sieci w godzinach szczytu (8–22 w dni robocze),
0,80 zł do Centertela i Orange w godzinach szczytu,
0,25 zł za minutę połączenia do wszystkich sieci poza godzinami szczytu,
abonament – 60 zł lub 10 zł dla posiadaczy telefonu w Orange,
brak pakietu minut.
Numer kierunkowy
Początkowo prefiksem do sieci był 90. Kolejna cyfra oznacza przynależność centralową:
1, 2 – Warszawa
3 – Katowice
5 – Gdańsk
6 – Poznań
Później ze względu na przejście na jednolitą 9-cyfrową numerację krajową numery w sieci NMT zaczynały się od cyfr 690.
1 marca 1998 PTK Centertel wprowadził na rynek markę cyfrowej telefonii komórkowej Idea Centertel. Pod marką Idea dostępne były usługi bezabonamentowe prepaid (POP – później Idea POP, Jedna Idea na Kartę i Idea Dla Każdego) oraz oferty abonamentowe dla osób prywatnych (Idea Optima, potem Jedna Idea) i klientów biznesowych (Idea Meritum, następnie Nowa Idea dla Firm). Idea Mix była połączeniem oferty na kartę i na abonament. Początkowo działała wyłącznie w paśmie GSM-1800, a od 1 marca 2000, jako sieć dwuzakresowa GSM-900/1800. We wrześniu 2005 nastąpił rebranding marki Idea Centertel, w miejsce której została wprowadzona marka Orange[6].
Galeria
Karta abonamentowa sieci Idea Centertel z pierwszej serii (jesień 1998)
↑Jerzy Kubasik: Poland:Problems of openning and regulating the public network. W: Telecommunications Take-off in Transition Countries. Karl-Ernst Schenk, Jörn Kruse, Jürgen Müller (ed.). Aldershot, Bookfield USA, Hong Kong, Singapore, Sydney: Avebury, 1997, s. 97–138. ISBN 1-85972-572-4. (ang.).
