Ewa Jabłońska-Deptuła uważa, że był jedyną wielką osobowością wśród polskich kapucynów lat dwudziestych XIX wieku, a jego szczególna zasługę stanowiło zreformowanie zakonu. Mimo tego padał ofiara krytyki i intryg. Maria Jehanne Wielopolska wydała w 1913, opatrzony przedmową Stefana Żeromskiego, paszkwilKryjaki, w którym rozdział poświęciła księdzu Stanisławowi Brzósce. W części tej stworzyła szeroko potem rozpowszechniony mit o rzekomo wrogim doń nastawieniu biskupa Szymańskiego. Było to źródło późniejszej dezinformacji, wykorzystywane chętnie przez publicystów antyklerykalnych i marksistowskich, w tym m.in. Romana Wareckiego (Ołtarz i tron. Szkice historyczne, 1960), Józefa Siemka (Śladami klątwy, 1966), czy anonimowego dzinnikarza Trybuny Ludu (22 maja 1955)[2].