Edwards urodził się w Gujanie Brytyjskiej jako syn prawnika. Po ukończeniu szkoły średniej przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i rozpoczął studia na New York University. Pomimo osiągnięć lekkoatletycznych nie mógł zakwalifikować się do reprezentacji olimpijskiej USA i przyjął w 1927 zaproszenie działaczy kanadyjskich, by startować w barwach tego kraju.
Na igrzyskach Imperium Brytyjskiego w 1934 w Londynie, znów w barwach Gujany Brytyjskiej, zwyciężył w biegu na 880 jardów[2]. Na swych trzecich igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie zdobył swój piąty brązowy medal olimpijski – w biegu na 800 metrów. Poza tym zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i 5. miejsce w biegu na 1500 metrów[1].
Był mistrzem Kanady w biegu na 800 metrów/880 jardów w 1928, 1929. 1934 i 1936 oraz w biegu na 1500 metrów w 1932[3].
Wielokrotny rekordzista kraju, w biegu na 800 oraz 1500 metrów, a także w sztafecie 4 × 400 metrów[4].
Jako zdobywca pięciu medali olimpijskich należy do czołowych olimpijczyków Kanady. Był również pierwszym czarnoskórym sportowcem, który zdobył medal olimpijski dla Kanady.
Po ukończeniu medycyny na Uniwersytecie McGill służył w armii, dochodząc do stopnia kapitana, a następnie został specjalistą medycyny tropikalnej[1].
W latach 1906–1986, bieg rozgrywano na dystansie 600 jardów (548,64 metra), 1987–1993 – 500 metrów. Od 2015 w lata nieparzyste bieg odbywa się na dystansie 600 metrów. Zawody mają charakter otwarty, co oznacza, że mogą w nich występować zawodnicy z innych krajów.
