Pasażer w deszczu

Pasażer w deszczu

Le passager de la pluie

Gatunek	thriller
Rok produkcji	1970
Data premiery	21 stycznia 1970
Kraj produkcji	Francja Włochy
Język	francuski angielski
Czas trwania	120 min
Reżyseria	René Clément
Scenariusz	Sébastien Japrisot
Główne role	Charles Bronson Marlène Jobert
Muzyka	Francis Lai
Zdjęcia	Andréas Winding
Scenografia	Jean-François Magnain François Suné
Kostiumy	Rosine Delamare
Montaż	Françoise Javet
Produkcja	Serge Silberman
Wytwórnia	Greenwich Film Productions Medusa Distribuzione
Dystrybucja	CCFC (kina) Medusa Distribuzione (kina)
Przychody brutto	30 mln. $
Nagrody
1970 – David di Donatello (dla Marlène Jobert) 1971 – Złoty Glob za najlepszy film nieanglojęzyczny

Pasażer w deszczu (fr. Le passager de la pluie, wł. L'uomo venuto dalla pioggia) – francusko-włoski thriller z 1970 roku w reżyserii René Clémenta. Zdjęcia kręcono w Paryżu i Hyères.

Pod wpływem filmu Jim Morrison napisał piosenkę Riders on the Storm^[1].

Opis fabuły

Pewnego deszczowego popołudnia do francuskiej mieściny przybywa autobusem obcy mężczyzna. Wieczorem tego samego dnia, włamuje się on do położonego na uboczu domu Mellie i brutalnie ją gwałci. Zdeterminowana kobieta, zabija napastnika za pomocą broni myśliwskiej swojego męża, a ciało w tajemnicy wyrzuca do morza. Jakiś czas później w miasteczku pojawia się Amerykanin Harry Dobbs. To oficer US Army poszukujący zbiegłego pacjenta ze szpitala psychiatrycznego w Niemczech i jego torby z 60 tys. dolarów. Wyjątkowo bystry Dobbs bardzo szybko odkrywa co się wydarzyło w domu Mellie, jednak nie ma na to dowodów. Tymczasem policja odnajduje ciało nad brzegiem morza, a miejscowy inspektor policji (znajmy Mellie) oskarża o zabójstwo pewną kobietę – Madeleine Legauff. Podejrzana zostaje aresztowana, a Mellie jest przekonana, że policja oskarża niewinną kobietę. Pragnąc jej pomóc udaje się do Paryża, gdzie odnajduje jej siostrę – Tanię – jedyną osobę, która jest w stanie zapewnić alibi oskarżanej Madeleine. Tania okazuje się być burdelmamą luksusowego domu publicznego i ani myśli pomagać siostrze. Natomiast z punktu widzenia jej interesu żywo interesuje ją dość atrakcyjna Mellie. Na jej prośbę, Tania umożliwia Mellie spotkanie z mężczyznami z którymi podczas morderstwa była Madeleine. Są to bliżej nie znane, dość brutalne "typy", które za wszelką cenę chcą się dowiedzieć kim Mellie jest i czego szuka. Z sytuacji zagrożenia wybawia ją Dobbs, który podążając śladem Mellie, w końcu dociera do burdelu i dość sprawnie rozprawia się z jej napastnikami. Mellie powraca do domu, gdzie jak się wkrótce okazuje ciało odnalezione na plaży nie należy do gwałciciela, którego zastrzeliła feralnej nocy, a do kochanka Madeleine Legauff, którego ta rzeczywiście zamordowała rok wcześniej dla pieniędzy. Mellie zaczyna sobie uświadamiać, że jej przestępstwo cały czas pozostaje niewykryte. Wkrótce jednak policja na skutek nalegań Dobbsona odnajduje w nadbrzeżnych skałach ciało ofiary Mellie. Dobbs wie już wszystko i jest w stanie udowodnić Mellie zabójstwo. Jednak odchodzi z odnalezionymi przez Mellie dolarami, ją samą pozostawiając w spokoju.

Obsada aktorska

• Charles Bronson – płk. Harry Dobbs
• Marlène Jobert – Mellie
• Annie Cordy – Juliette
• Jill Ireland – Nicole
• Ellen Bahl – Madeleine Legauff
• Steve Eckhardt – amerykański oficer
• Jean Gaven – inspektor Toussaint
• Marika Green – hostessa Tani
• Marc Mazza – gwałciciel
• Corinne Marchand – Tania Legauff
• Gabriele Tinti – Tony
• Jean Piat – pan Armand
• Marcel Pérès – zawiadowca stacji

i inni.

O filmie

Pasażer w deszczu, obraz René Clémenta – czołowego przedstawiciela neorealizmu w kinie francuskim przełomu lat 40. i 50. (Bitwa o szyny) – spotkał się z życzliwym przyjęciem krytyków oraz widzów. We Francji, w roku premiery (1970), był trzecim po Żandarmie na emeryturze i Wale atlantyckim hitem kasowym roku^[2]. Sami krytycy (Richard Schickel) wypowiadali się o nim jako o mniej lub bardziej udanym obrazie na miarę dzieł Alfreda Hitchcocka^[3], podkreślając doskonałe aktorstwo Charlsa Bronsona i Marlène Jobert^[4].

Nawiązania

W prologu filmu pojawia się cytat z powieści Lewisa Carrolla pt. Alicja w krainie czarów. Miał on w założeniu twórców filmu odzwierciedlać losy głównej bohaterki, podobnie jak Alicja, zagubionej w dziwacznej sytuacji, w jakiej się nieoczekiwanie znalazła.

Nagrody i wyróżnienia

W 1970 roku film otrzymał nagrodę Włoskiej Akademii Filmowej – David di Donatello ("włoskiego Oscara") dla Marlène Jobert, a rok później Złoty Glob za najlepszy film nieanglojęzyczny. W tym samym roku (1971) był również nominowany do nagrody Edgara za najlepsze zdjęcia dla Sébastiena Japrisota oraz nagrody Laurel Awards w kategorii najlepszego filmu zagranicznego^[5].

Przypisy

1. JacekJ. Szczerba JacekJ., To film na dzisiejsze czasy. Morrison był ponoć tak poruszony, że napisał piosenkę "Riders on the Storm" [online], wyborcza.pl, 1 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-03] .
2. Box office France 1970. [w:] BOX Office [on-line]. 2018-12-13. [dostęp 2020-04-11]. (fr.).
3. Richard Schickel: Movie review. [w:] Live [on-line]. 1970-06-25. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
4. Philip French: Classic DVD: Rider on the Rain. [w:] The Guardian [on-line]. 2009-10-11. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
5. Rider on the Rain. Awards. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Pasażer w deszczu w bazie Filmweb
• Le passager de la pluie w bazie IMDb (ang.)