Urządzono go na terenie leśnym, na miejscu dawnej strzelnicy wojskowej i dawnego cmentarza przy ul. Świętojańskiej. Charakterystycznym drzewem, licznie występującym na terenie parku, jest robinia akacjowa. To nierodzime drzewo, które łatwo się przyjmuje i rozmnaża, zostało zasadzone w XIX wieku dla zamaskowania strzelnicy wojskowej i fortyfikacji na Malcie. Na obelisku przy wejściu do parku wyryto napis[1]:
PARK TYSIĄCLECIA ZBUDOWANY CZYNEM SPOŁECZNYM ZAŁÓG I MIESZKAŃCÓW DZIELNICY NOWE MIASTO POZNAŃ 22 LIPCA 1966
Park zajmuje powierzchnię 26,3 ha. Pierwsze plany utworzenia "parku ludowego" powstawały w latach 1928-1929, lecz nie doszły one do skutku z powodu opozycji grupy przyrodników skupionych wokół Adama Wodziczki. W 1931 ogłoszono konkurs na zagospodarowanie "Cybińskiego Klina Zieleni", który zaczęto realizować dopiero po odbudowie Poznania ze zniszczeń wojennych. Ostatecznie park udostępniono publiczności 16 lipca 1966 jako pierwszy z pięciu projektowanych nowych parków w Poznaniu, ale prace wykończeniowe trwały do 1970. Powstał wówczas m.in. niewielki amfiteatr z muszlą koncertową.
W parku znajduje się 28 pomnikowych głazów narzutowych (największy z nich, owalny gruboziarnisty granit o równo obtoczonych powierzchniach, ma obwód 560 cm). Większość z nich pochodzi ze żwirowni miejskiej przy ul. Głównej i z okolicy szkoły dla głuchoniemych na Śródce.
W parku zbudowano także Ośrodek Związku Młodzieży Socjalistycznej i Ośrodek Związku Harcerstwa Polskiego[2]. Znajdowała się tam także ponadnaturalnych rozmiarów szachownica wraz z figurami do gry w szachy. Rozważano też posadowienie w parku Pomnika Armii Poznań[3].
Dzisiaj park ściąga licznych mieszkańców Poznania na spacery szerokimi alejami. Bezpośrednie sąsiedztwo jeziora maltańskiego dodatkowo uatrakcyjnia to miejsce. Amfiteatr jest wykorzystywany podczas Malta Festival Poznań.
