PROFILBARU.COM

Papuasomysz górska
	Abeomelomys sevia
	(Tate & Archbold, 1935)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Plemię	Hydromyini
Rodzaj	Abeomelomys; Menzies, 1990
Gatunek	papuasomysz górska
Synonimy
	Rodzaju: Abelomelomys: McKenna & S.K. Bell, 1997; Gatunku: Melomys sevia Tate & Archbold, 1935; Pogonomelomys tatei Hinton, 1943;
	Rodzaju: Abelomelomys: McKenna & S.K. Bell, 1997; Gatunku: Melomys sevia Tate & Archbold, 1935; Pogonomelomys tatei Hinton, 1943;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Papuasomysz górska^[7] (Abeomelomys sevia) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Nowej Gwinei^[6]^[8].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1935 amerykańscy zoolodzy George Henry Hamilton Tate i Richard Archbold nadając mu nazwę Melomys sevia^[4]. Holotyp pochodził z Sevii, na wysokości 1400 m n.p.m., w górach Cromwell, na półwyspie Huon, w Papui-NNowej Gwinei^[8]. Jedyny przedstawiciel rodzaju papuasomysz^[7] (Abeomelomys) który opisał w 1990 roku brytyjsko-australijski zoolog James I. Menzies^[2].

Analizy molekularne i dowody morfologiczne sugerują, że Abeomelomys jest najbliżej gatunków z rodzajów Brassomys i Pogonometomys^[9]. Zmienność geograficzna w obrębie A. sevia nie została szczegółowo zbadana, a taksonomia wymaga dodatkowej oceny^[9]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[9].

Etymologia

sevia: Sevia, Papua-Nowa Gwinea, Nowa Gwinea^[4].

Zasięg występowania

Papuasomysz górska występuje w Górach Centralnych między Górami Wiktora Emanuela i Bismarcka oraz w górach Cromwell na półwyspie Huon w północno-wschodniej Nowej Gwinei^[9].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 114–138 mm, długość ogona 140–191 mm, długość ucha 17,5–19 mm, długość tylnej stopy 24–26 mm; masa ciała 40,1–65,5 g^[10]. Opis według holotypu gatunku: gryzoń ten jest niewielki, ciało z głową mierzy 142 mm, a ogon 140 mm. Ma długie, rudobrązowe futro na grzbiecie i biały spód ciała; włosy u nasady są szare. Dłonie i stopy są kremowobiałe. Ogon jest ciemny. Głowa i czoło mają lekko szarawy odcień, długie wibrysy osiągają 47 mm. Ogólnie papuasomysz jest dość podobna do paraszczurzynka papuaskiego (Paramelomys moncktoni), od którego jest jednak znacznie mniejsza^[4].

Tryb życia

Żyje na wysokościach od 1400 do 3100 m n.p.m., głównie powyżej 2000 m n.p.m. Występuje w górskim lesie mglistym i na piętrze halnym, powyżej górnej granicy lasu^[6]. Gryzonie te prowadzą naziemny tryb życia. Samice papuasomyszy rodzą zwykle jedno młode^[6].

Populacja

Papuasomysz górska jest spotykana w obszarze, w którym sprzyjające jej siedliska są łatwo dostępne i niezagrożone. Chociaż nie wiadomo, jaki jest trend zmian jej liczebności, przypuszczalnie liczebność gatunku jest duża. Nie wiadomo, czy występuje w obszarach chronionych. Papuasomysz górska jest przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody uznawana za gatunek najmniejszej troski^[6].

Uwagi

↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Abeomelomys Menzies, 1990.

Przypisy

↑ Abeomelomys sevia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b J.I. Menzies. A systematic revision of Pogonomelomys (Rodentia: Muridae) of New Guinea. „Science in New Guinea”. 16, s. 133, 1990. (ang.).
↑ M.C. McKenna, S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. New York: Columbia University Press, 1997, s. 171. ISBN 0-231-52853-1. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d G.H.H. Tate & R. Archbold. Twelve apparently new forms of Muridae (other than Rattus) from the Indo-Australian Region. „American Museum novitates”. 803, s. 3, 1935. (ang.).
↑ M.A.C. Hinton. Preliminary Diagnoses of five new Murine Rodents from New Guinea. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eleventh Series. 10, s. 554, 1943. DOI: 10.1080/03745481.1943.9728040. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e K.K. Helgen K.K., T. Leary & D.T.L.& D. Wright T. Leary & D.T.L.& D., Abeomelomys sevia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-25] (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 280. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Abeomelomys sevia. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-25].
↑ ^a ^b ^c ^d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 494. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 678–679. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).