Palestyński Ludowy Front Walki (arab. جبهة النضال الشعبي الفلسطيني, trb. dżbha an-Ndal asz-Sz`bi al-Flstini) – polityczno-militarna organizacja palestyńskich nacjonalistów, łącząca nacjonalizm z hasłami lewicowymi.
Historia
Powstał na Zachodnim Brzegu tuż przed wojną sześciodniową w 1967 roku[1]. Po klęsce Arabów w wojnie sześciodniowej przeniósł struktury do Jordanii, a po Czarnym Wrześniu do Libanu[1]. W latach 1971–1974 wchodził w skład al-Fatah, od 1973 lub 1974 roku ponownie jest odrębną organizacją[2][3]. W 1982 roku przeniósł swoją kwaterę główną do Syrii[1]. W 1988 roku był błędnie podejrzewany o przeprowadzenie zamachu nad Lockerbie[3].
Na Terytoriach Okupowanych cieszy się marginalnym poparciem[1]. W wyborach w Autonomii Palestyńskiej w 1996 roku uzyskał 0,76% głosów. W wyborach parlamentarnych w 2006 roku wystartował pod nazwą „Wolność i Sprawiedliwość Społeczna”, lista zdobyła 0,72% głosów[2][4][5][6].
W przeszłości należał do Frontu Odmowy[7] i Palestyńskiego Frontu Ocalenia Narodowego[8]. Od końca lat 80. zbliżył się do Organizacji Wyzwolenia Palestyny, której obecnie jest członkiem[1][9].
Organem prasowym grupy jest „Nidal al-Sha'b" (Walka Ludu). Przywódcy: Samir Ghusha, Khalid abd al-Majid, Ibrahim Halali Fattani (Abu Naif) i Mahmud Ibrahim (Abu Zijad)[10].
Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę
- 27 listopada 1969 roku dwóch aktywistów organizacji wrzuciło granat do budynku izraelskich linii lotniczych El Al w Stambule. Zginęła jedna osoba, a rannych zostało 14 innych[1].
- 24 kwietnia 1970 roku sześcioosobowe komando terrorystów podłożyło ładunki wybuchowe pod biura El Al w Stambule i Pan Am w Izmirze[1].
- 22 lipca 1970 roku sześciu fedainów porwało samolot Olympic Air, który leciał z Bejrutu do Aten. W zamian za uwolnienie pasażerów terroryści wymusili wypuczenie dwóch terrorystów więzionych w Grecji[1].
- 4 maja 1975 roku aktywiści grupy podłożyli bombę w Jerozolimie. W eksplozji zginęła jedna osoba, a trzy zostały ranne[1].
- 28 czerwca 1975 roku członkowie organizacji porwali w Libanie amerykańskiego oficera Ernesta Morgana. Wojskowy został wypuszczony na żądanie Jasira Arafata[11].
Wsparcie zagraniczne
Wspierany był przez Syryjską Republikę Arabską[12] i Libię pod rządami Mu’ammara al-Kaddafiego[13][3].
Ideologia
Jest formacją nacjonalistyczną i lewicową, której celem jest utworzenie niepodległej Palestyny[12] i całkowita eliminacja Izraela jako państwa[14].
Przypisy
Bibliografia
- P R. Kumaraswamy: Historical Dictionary of the Arab-Israeli Conflict. Rowman & Littlefield, 2015. ISBN 978-1-4422-5169-4. Brak numerów stron w książce
- pod redakcją Bernard J. Albin i Grzegorz Tokarz: Izrael i autonomia palestyńska wybrane aspekty polityczne i prawne. Wrocław: Arboretum, 2007. ISBN 83-60011-41-9. Brak numerów stron w książce
- Geoff Simons: Libya: The Struggle for Survival. Springer, 1996. ISBN 978-0-230-38011-0. Brak numerów stron w książce
- Terrorist Group Profiles. Diane Pub Co, 1989. ISBN 978-1-56806-864-0. Brak numerów stron w książce
- Robert M. Barnas: Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena. Wrocław: Kirke, 2001. ISBN 978-83-914970-4-3. Brak numerów stron w książce
- Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny). Katowice, 2000. ISBN 83-907096-2-7.
Linki zewnętrzne
