Front Wyzwolenia Palestyny

Front Wyzwolenia Palestyny (arab. جبهة التحرير الفلسطينية) – polityczno-militarna organizacja terrorystyczna palestyńskich nacjonalistów.

Historia

Powstał w 1976 roku^[1] lub 1977 roku^[2], w następstwie rozłamu w organizacji Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny – Główne Dowództwo^[1]. Założycielem formacji był Abu Abbas (właściwie Muhammad Zaidan)^[1]. Abbas opuścił macierzystą grupę po tym, gdy jej przywódcy poparli działania Sił Zbrojnych Syrii wymierzone w struktury Organizacji Wyzwolenia Palestyny w Libanie^[3]. W kolejnych latach dochodziło do starć pomiędzy bojownikami LFWP–GD i FWP, walki nasiliły się po 13 sierpnia 1977 roku, kiedy bojownicy LFWP–GD zorganizowali ataki bombowe na biura FWP w Bejrucie, w zamachach zginęło wtedy około 200 osób^[3].

W pierwszej połowie lat 80. wewnątrz Frontu wyłoniły się trzy mniejsze grupy: prosyryjska (Abdul Ghanim), prolibijscy sympatycy LFWP (Talaat Yaqub) i zwolennicy współpracy z OWP (Abu Abbas)^[4][5][6][7]. Każda z grup zatrzymała pierwotną nazwę i uważała, że to ona jest kontynuacją organizacji-matki^[2]. Podział frakcyjny ograniczył się w 1989 roku, kiedy frakcja Abbasa wchłonęła większość struktur rozłamowych^[2]. Abbas stał na czele frakcji opowiadającej się za sojuszem z OWP, a sam w latach 1984–1991 wchodził w skład Komitetu Wykonawczego OWP. Frakcja ograniczyła współpracę z OWP po 1998 roku, kiedy to uznała, że kierownictwo organizacji jest zbyt ugodowe względem Izraela^[6][7].

W przeszłości prowadził działalność terrorystyczną. Zamachy ograniczyły się po 2003 roku wraz z zatrzymaniem Abbasa przez Amerykanów^[6][7]. Pojedyncze ataki przeprowadzone na izraelskie cele wojskowe odnotowano jeszcze w 2008 i 2010 roku^[8].

W 1996 roku wziął udział w wyborach w Autonomii Palestyńskiej, zdobywając zaledwie 0,11% głosów^[9]. W wyborach w 2006 roku startował pod nazwą „Męczennik Abu Abbas”, uzyskał w nich 0,30% głosów^[10][11].

Obecnie struktury Frontu Wyzwolenia Palestyny znajdują się na obszarze Autonomii Palestyńskiej i południowego Libanu, prawdopodobnie formacja posiada przedstawicielstwo w Syrii. W przeszłości bazy Frontu znajdowały się też w Tunezji, Libii i Iraku^[5][6][7][8].

Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę

• W kwietniu 1979 roku czworo bojowników przeniknęło na teren Izraela, gdzie zabiło cztery osoby (masakra w Naharijji)^[12].
• W marcu 1981 roku miejsce miała nieudana próba przeniknięcia dwóch fedainów na obszar Izraela. Napastnicy poruszali się paralotniami, zostali zmuszeni do lądowania w okolicach Hajfy, gdzie zostali aresztowani. Terroryści planowali zrzucenie na miasto granatów ręcznych i bomb^[13].
• W kwietniu 1981 roku miała miejsce nieudana próba przeniknięcia na teren Izraela dwóch terrorystów poruszających się balonem. Balon został zestrzelony, a obydwaj napastnicy zginęli^[13].
• W październiku 1985 roku czterech bojowników porwało liniowiec MS Achille Lauro. W zamachu zginął obywatel USA Leon Klinghoffer^[6][7][13].
• W maju 1990 roku 17 fedainów usiłowało zaatakować od strony morza turystyczną dzielnicę Tel Awiw-Jafa. Izraelska straż przybrzeżna zatrzymała pięć pontonów, którymi się poruszali. W akcji zginęło czterech napastników, reszta została aresztowana^[14].

Liczebność

W 2015 roku Departamentu Stanu USA szacował liczebność frakcji Abbasa na 50–500 członków aktywnych na Zachodnim Brzegu, w Strefie Gazy i w południowym Libanie^[8].

Wsparcie zagraniczne

W przeszłości działalność Frontu wspierana i finansowana była przez Syrię, Irak i Libię^[5].

Zdaniem Departamentu Stanu USA, formacja może być finansowana przez Iranu^[15].

Ideologia

Wyznaje doktrynę skrajnie lewicową^[9], a jego celem jest utworzenie niepodległego państwa palestyńskiego^[6][7].

Jako organizacja terrorystyczna

Znajduje się na listach organizacji terrorystycznych Departamentu Stanu USA^[16] i Kanady^[17]. Do 2011 roku znajdował się też na analogicznej liście Unii Europejskiej^[18][19][20].

Zobacz hasło FWP w Wikisłowniku

Przypisy

1. Barnas 2001 ↓, s. 51.
2. Barnas 2001 ↓, s. 96.
3. Palestinian Organizations. mideastweb.org. [dostęp 2018-04-20]. (ang.).
4. Tomasiewicz 2000 ↓, s. 216.
5. Terrorist Group Profiles s. 22
6. Paweł Smoleński: Egzekucja zakładnika na wózku. wyborcza.pl. [dostęp 2017-12-24]. (pol.).
7. Palestine Liberation Front (PLF). globalsecurity.org. [dostęp 2017-12-24]. (ang.).
8. Country Reports on Terrorism 2015 Chapter 6. Foreign Terrorist. state.gov. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
9. Leftist Parties of the World. broadleft.org. [dostęp 2017-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-18)]. (ang.).
10. ELECTION FOR PALESTINIAN LEGISLATIVE COUNCIL. electionguide.org. [dostęp 2017-09-15]. (ang.).
11. Izrael i autonomia palestyńska wybrane aspekty polityczne i prawne s. 31
12. Israeli navy hits back after raid. „The Glasgow Herald”, 23 kwietnia 1979. [dostęp 2013-02-18]. (ang.). brak numeru strony
13. Barnas 2001 ↓, s. 97.
14. Barnas 2001 ↓, s. 98.
15. Chapter 8 – Foreign Terrorist Organizations – US Department of State. state.gov. [dostęp 2017-12-01]. (ang.).
16. Foreign Terrorist Organizations. state.gov. [dostęp 2017-09-13]. (ang.).
17. Currently listed entities. publicsafety.gc.ca. [dostęp 2018-03-19]. (ang.).
18. Wykaz osób, grup i podmiotów objętych zaostrzonymi środkami z dziedziny współpracy policyjno-sądowniczej (czerwiec 2009). lex.europa.eu. [dostęp 2017-09-13]. (pol.).
19. Council Decision 2011/70/CFSP of 31 January 2011 updating the list of persons, groups and entities subject to Articles 2, 3 and 4 of Common Position 2001/931/CFSP on the application of specific measures to combat terrorism. archive.is. (ang.).
20. Council Decision 2011/430/CFSP of 18 July 2011 updating the list of persons, groups and entities subject to Articles 2, 3 and 4 of Common Position 2001/931/CFSP on the application of specific measures to combat terrorism. archive.is. [dostęp 2017-09-13]. (ang.).

Bibliografia

• pod redakcją Bernard J. Albin i Grzegorz Tokarz: Izrael i autonomia palestyńska wybrane aspekty polityczne i prawne. Wrocław: Arboretum, 2007. ISBN 83-60011-41-9. Brak numerów stron w książce
• Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann: Terroryzm. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16019-7. Brak numerów stron w książce
• Robert M. Barnas: Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena. Wrocław: Kirke, 2001. ISBN 978-83-914970-4-3.
• Terrorist Group Profiles. Diane Pub Co, 1989. ISBN 978-1-56806-864-0. Brak numerów stron w książce
• Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny). Katowice, 2000. ISBN 83-907096-2-7.

Kontrola autorytatywna (partia polityczna):

• VIAF: 136575424