Orłowo (powiat inowrocławski)

Orłowo

wieś
Dwór
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	inowrocławski
Gmina	Inowrocław
Liczba ludności (III 2011)	607[2]
Strefa numeracyjna	52
Kod pocztowy	88-110[3]
Tablice rejestracyjne	CIN
SIMC	0086177
Położenie na mapie gminy wiejskiej Inowrocław Orłowo
Położenie na mapie Polski Orłowo
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Orłowo
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego Orłowo
52°50′17″N 18°16′21″E[1]

Orłowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław.

Podział administracyjny

Wieś królewska starostwa inowrocławskiego położona była w końcu XVI wieku w powiecie inowrocławskim województwa inowrocławskiego^[4]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bydgoskiego.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 607 mieszkańców^[2]. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Inowrocław.

Historia

Średniowiecze

Z 1227 pochodzi najstarsza wzmianka dotycząca Orłowa. Wówczas biskup kujawski Michał wystawił dwa dokumenty in Horlow. Rok później (1228) Konrad I mazowiecki nadał miejscowość Krzyżakom. W 1232 biskup kujawski Michał i książę Pomorza Gdańskiego Świętopełk II oświadczyli, że za dziesięcinę z Orłowa płacić będą 3 grzywny Kościołowi wyszogrodzkiemu. W XII wieku w Orłowie znajdował się dwór i folwark zakonny oraz młyn. Folwarkiem administrował specjalny zarządca. W 1271 książę Bolesław Pobożny ułożył się z Krzyżakami o wynagrodzenie szkody, jaką im wyrządzono w miejscowościach Orłowo, Murzynno i Stara Nieszawa. W 1311 podczas zjazdu Władysława Łokietka z wielkim mistrzem w Brześciu Kujawskim Krzyżacy przyrzekli oddanie Orłowa Polsce. W 1339 Orłowo zostało komturią krzyżacką. W 1346 otrzymało prawa chełmińskie. Od 1416 toczyły się spory o zwrot Orłowa między Krzyżakami a przedstawicielami króla Władysława Jagiełły. W 1422 starosta brzeski Jędrzej Brochocki pokonał Krzyżaków w bitwie między Orłowem a Murzynnem. W tym samym roku miejscowość wróciła do Polski. W 1505 król Aleksander Jagiellończyk zapisał Orłowo Stanisławowi Jarockiemu. W 1538 Orłowo zostało wsią królewską z wójtem i sołtysem. W XVI wieku zbudowano tu kościół parafialny.

XIX i XX wiek

Kościół pw. św. Elżbiety

W 1872 w Orłowie mieszkało 470 ludzi. Jego właścicielem był Gottlob Engelhard von Nathusius, który rozpoczął budowę dworku. W 1880 właścicielem został Bruno Gottschling. W 1900 miejscowość stała się własnością Cukrowni Kujawy w Janikowie. W 1903 jej właścicielem został Fredrich von Beyme, a w 1941 Fritz Jürgen von Beyme.

Zabytki

Według rejestru zabytków NID^[5] na listę zabytków wpisane są:

• kościół parafialny pw. św. Elżbiety, XVIII w., 1858, nr rej.: A/842/1-2 z 16.09.1998
• cmentarz kościelny, nr rej.: j.w.
• zespół dworski, nr rej.: A/182/1-2 z 9.06.2004:
  • dwór, 1872
  • park, 2 poł. XIX w.

Sport

W miejscowości działa klub piłkarski - Ludowy Klub Sportowy "Orłowianka" Orłowo. Drużyna została założona w 1975, a obecnie występuje w Grupie IV bydoskiej B-klasy (ósmy poziom rozgrywkowy)

Zobacz też

• Orłowo
• Parafia św. Elżbiety w Orłowie

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93626
2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 887 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
4. Atlas Historyczny Polski. Kujawy i ziemia dobrzyńska w drugiej połowie XVI wieku, część II komentarz, indeksy, Warszawa 2021, s. 149.
5. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 45 [dostęp 2016-05-03] .