Zaliczana była do rodzaju ożota (Linosyris) jako Linosyris vulgaris DC. Według nowszych ujęć taksonomicznych prawidłowa nazwa tego taksonu to obecnie Galatella linosyris (L.) Rchb.f[3]. Nowej polskiej nazwy nie utworzono.
Wzniesiona, naga, gęsto ulistniona, rozgałęziająca się tylko górą w obrębie kwiatostanu. Razem z kwiatostanem osiąga wysokość do 70 cm. Oprócz pędów kwiatowych roślina wytwarza również pędy płonne. Pod ziemią występuje grube kłącze.
Liście równowąskie o szerokości 1-2 mm, jednonerwowe. Górne liście drobne, ostro zakończone, o szorstkich brzegach i przeważnie przylegające do łodygi.
Zebrane w koszyczki o szerokości 8-10 mm, tworzące na szczycie łodygi baldachogrono. Okrywa koszyczków złożona z wąskich, ostrych i miękko owłosionych listków rosnących w kilku szeregach. Listki są zielonkawe i mają odgięte szczyty. W koszyczku wszystkie kwiaty rurkowate, brak kwiatów języczkowych. Kwiaty są żółte i wszystkie obupłciowe.
Bylina. Kwitnie od lipca do września, nasiona rozsiewane są przez wiatr.
Siedlisko: suche murawy, słoneczne wzgórza i zarośla (szczególnie z leszczyną i wiśnią karłowatą), zbocza wąwozów lessowych. Preferuje gleby z dużą zawartością wapnia, o odczynie obojętnym lub zasadowym. Gatunek światłolubny i ciepłolubny. Hemikryptofit.
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)[9].
Niektóre jej stanowiska są zagrożone wskutek zarastania przez drzewa i krzewy w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej, a także wskutek działalności człowieka – zalesiania lub zaorywania terenów, na których występuje[6].
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ abHalina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2. Brak numerów stron w książce
↑Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
↑Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce
↑Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce