Néstor Gabriel Subiat (ur. 23 kwietnia 1966 w Buenos Aires), piłkarz szwajcarski pochodzenia argentyńskiego grający na pozycji napastnika.
Kariera klubowa
Néstor Subiat jest synem Argentyńczyka, Néstora Gilberta Subiata, także profesjonalnego piłkarza. Subiat junior urodził się w Buenos Aires, a karierę piłkarską rozpoczął we Francji, w mieście Miluza. Wychował się w tamtejszym klubie FC Mulhouse w sezonie 1984/1985 debiutując w jego barwach w Ligue 2. Przez kolejne lata był jego podstawowym zawodnikiem i występował w drugiej lidze Francji, jednak w sezonie 1988/1989 swoimi 13 golami przyczynił się do awansu Mulhouse do Ligue 1. W niej rozegrał jednak tylko 7 spotkań i w trakcie sezonu 1989/1990 został wypożyczony do drugoligowego RC Strasbourg. Tam grał pół roku, a po spadku Mulhouse do Ligue 2 wrócił do tej drużyny i spędził w niej jeszcze kolejne dwa sezony.
Latem 1992 Subiat został piłkarzem szwajcarskiego AC Lugano. W sezonie 1992/1993 wywalczył z tym klubem Puchar Szwajcarii, dzięki zwycięstwu 4:1 w finale nad Grasshopper Club. W sezonie 1993/1994 zdobywając 17 goli był drugim najlepszym strzelcem ligi po Brazylijczyku Giovane Elberze. Latem 1994 zastąpił Elbera w ataku Grasshoppers, gdy Giovane odszedł do niemieckiego VfB Stuttgart. Pierwszy sezon Néstora w klubie z Zurychu był udany. Zespół wywalczył mistrzostwo kraju, a sam Subiat ponownie był wicekrólem strzelców ligi (21 bramek, o 3 mniej niż Petyr Aleksandrow). Jednak w kolejnych trzech sezonach Subiat rozegrał zaledwie 20 spotkań w lidze i w 1998 roku na pół sezonu odszedł do FC Basel.
Latem 1998 Subiat znów grał we Francji. Z zespołem AS Saint-Étienne wywalczył awans z Ligue 2 do Ligue 1, jednak we francuskiej ekstraklasie rzadko wybiegał na boisko. W 2000 roku odszedł więc do Étoile Carouge FC, a po pół roku gry w drugiej lidze szwajcarskiej przeszedł do FC Luzern. Latem 2001 zakończył piłkarską karierę.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Szwajcarii Subiat zadebiutował 22 stycznia 1994 roku w zremisowanym 1:1 towarzyskim meczu ze Stanami Zjednoczonymi. Cztery dni później strzelił 2 gole w sparingu z Meksykiem (5:1). W tym samym roku został powołany przez selekcjonera Roya Hodgsona do kadry na Mistrzostwa Świata w Stanach Zjednoczonych. Tam zaliczył trzy mecze, wszystkie jako rezerwowy: z USA (1:1 i gol z rzutu wolnego w 40. minucie), z Kolumbią (0:2) oraz w 1/8 finału z Hiszpanią. W 1996 roku został pominęty w kadrze powołanej przez Artura Jorge na Euro 96, a w listopadzie tamtego roku rozegrał w kadrze narodowej swój ostatni mecz, przegrany 0:1 z Norwegią. Łącznie rozegrał w niej 13 spotkań i strzelił w nich 6 goli.
Bibliografia