Niala górska[3] (Tragelaphus buxtoni) – gatunek dużego ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do antylop, blisko spokrewniony z nialą grzywiastą i kudu (kudu wielkie i kudu małe).
Występowanie i biotop
Obecny zasięg występowania gatunku jest ograniczony do niewielkich obszarów prowincji Arussi i Bale w Etiopii, na wysokościach 3000–4200 m n.p.m. na terenie Parku Narodowego Bale Mountains. Jego siedliskiem są formacje krzewiaste.
Charakterystyka ogólna
| Podstawowe dane
|
| Długość ciała |
190–260 cm
|
| Wysokość w kłębie |
90–135 cm
|
| Długość ogona |
?
|
| Masa ciała |
150–300 kg
|
| Dojrzałość płciowa |
18–24 miesięcy
|
| Okres godowy |
grudzień–styczeń
|
| Ciąża |
8–9 miesięcy
|
Liczba młodych
w miocie |
1
|
| Długość życia |
15–20 lat
|
Wygląd
Niala górska jest niższa w kłębie od niali grzywiastej, ale dłuższa i cięższa. Samice osiągają 150–200 kg, a samce 180–300 kg masy ciała. Ubarwienie szare do szarobrązowego, spodem jaśniejsze, zależne od wieku osobnika – u młodszych dominuje kolor brązowy, u starszych szary.
Wyraźnie zaznaczony jest dymorfizm płciowy – samce są większe od samic, mają spiralnie zakręcone (1,5–2 obrotów) rogi, a ich ubarwienie jest ciemniejsze w porównaniu z samicami w tym samym wieku.
Tryb życia
Wędrują w stadach złożonych z kilku do kilkunastu osobników, zwykle samic z młodymi, czasem samców. Starsze samce wędrują samotnie. Niala górska jest gatunkiem roślinożernym. Żywi się ziołami, krzewami i trawami. Wykazują aktywność późnym popołudniem, nocą i wczesnym rankiem.
Rozród
Okres godowy przypada zwykle na grudzień-styczeń, ale może odbywać się w innych miesiącach. Po ponad 8-miesięcznej ciąży rodzi się jedno młode, które przez kilka tygodni przebywa ukryte w gęstwinach. Po dołączeniu do stada młode pozostaje pod opieką matki przez około dwa lata.
Podgatunki
Nie wyróżniono podgatunków Tragelaphus buxtoni.
Zagrożenia i ochrona
Głównym naturalnym wrogiem niali jest lampart plamisty. Mniejsze drapieżniki polują na młode niale, natomiast krokuta cętkowana i lew afrykański rzadko wkraczają na obszary zajmowane przez nialę górską.
Gatunek nie jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EN (endangered – zagrożony wyginięciem)[2]. Do głównych przyczyn zagrożenia zaliczono polowania i utratę siedlisk. Obecna dzika populacja liczy prawdopodobnie mniej niż 2500 osobników.
Przypisy
Bibliografia
Zobacz też
Identyfikatory zewnętrzne:
