Pochodził z rodziny szlacheckiej. W 1870 ukończył I gimnazjum klasyczne w Petersburgu. Podjął następnie studia prawnicze na uniwersytecie w tym samym mieście, jednak porzucił je po roku i przeniósł się do Konstantynowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. W 1875 ukończył cykl kształcenia w szkole i został wcielony do pułku jegrów lejbgwardii. Brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej w latach 1876–1878 i został odznaczony orderami św. Anny IV stopnia oraz św. Stanisława III stopnia. W latach 1881–1887 był wychowawcą korpusu kadetów w Niżnym Nowogrodzie. W 1887 w stopniu pułkownika złożył dymisję ze służby[1]. W tym samym roku wstąpił jako posłusznik do Ławry Peczerskiej[1].
W monasterze Nikołaj Blinow pracował w drukarni jako korektor, a następnie zastępca kierownika. Wieczyste śluby mnisze złożył 4 sierpnia 1890 w cerkwi św. Antoniego w Bliższych Pieczarach Ławry Peczerskiej. Dwa lata później został wyświęcony na hierodiakona, zaś w 1893 – na hieromnicha. W monasterze wykonywał obowiązki sekretarza Soboru Ławry i kierownika drukarni. Od 1898 był członkiem Soboru Ławry, zasiadał w komisji odpowiedzialnej za restaurację soboru Zaśnięcia Matki Bożej w kompleksie klasztornym[1]. W 1901 otrzymał godność archimandryty. Od 1903 był eklezjarchą Ławry[1]. W 1909 został przełożonym Monasteru Wydubickiego[1].
Między 1919 a 1921 zarządzał tymczasowo eparchią kijowską po wyjeździe za granicę metropolity kijowskiego Antoniego, do przyjazdu nowego egzarchy Ukrainy metropolity Michała. Jako administrator okazał się człowiekiem pozbawionym inicjatywy i nadmiernie ostrożnym[3]. W 1923 metropolita Michał, zestawiając listę potencjalnych zastępców na wypadek aresztowania, wymienił go na szóstej pozycji. Jeszcze w kwietniu tego samego roku biskup Nazariusz został aresztowany razem z biskupami Dymitrem (Wierbickim) i Bazylim (Bogdaszewskim) oraz z archimandrytą Hermogenem (Gołubiewem) i księżmi Anatolijem Żurakowskim i Wasylem Słowczewskim. Wszyscy zostali uwięzieni z powodu stanowczego zwalczania ruchu Żywej Cerkwi. Biskup został przewieziony z Kijowa do moskiewskiego więzienia na Butyrkach, jednak w sierpniu 1923 został z niego zwolniony[1]. W 1925 otrzymał godność arcybiskupa[1].
