Mąż swojej żony

Mąż swojej żony

Gatunek	komedia sportowa
Rok produkcji	1960
Data premiery	4 kwietnia 1961[1]
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Czas trwania	94 minuty[1]
Reżyseria	Stanisław Bareja
Scenariusz	Jerzy Jurandot, Stanisław Bareja
Główne role	Bronisław Pawlik, Aleksandra Zawieruszanka, Mieczysław Czechowicz, Wiesław Gołas, Elżbieta Czyżewska
Muzyka	Marek Sart
Zdjęcia	Jan Janczewski
Scenografia	Wojciech Krysztofiak
Kostiumy	Katarzyna Chodorowicz
Montaż	Krystyna Rutkowska
Produkcja	Zwonimir Ferič (kierownik produkcji)
Wytwórnia	Zespół Filmowy Rytm

Mąż swojej żony – polska czarno-biała komedia filmowa z 1960 roku w reżyserii Stanisława Barei, zrealizowana na podstawie sztuki Mąż Fołtasiówny Jerzego Jurandota.

Fabuła

Fabuła filmu opowiada o małżeństwie kompozytora, Michała Karcza (Bronisław Pawlik) i sławnej lekkoatletki-sprinterki, Jadwigi Fołtasiówny (Aleksandra Zawieruszanka). Pomimo że kompozytor odnosi sukcesy, to sława żony przyćmiewa go i zaczyna to negatywnie oddziaływać na ich małżeństwo. W ich warszawskim mieszkaniu cały czas kręcą się trener Jadwigi, Mamczyk (Mieczysław Czechowicz) i bokser Ciapuła (Wiesław Gołas), a wszystkie tematy koncentrują się na sporcie. Ponadto pewnego dnia w ich mieszkaniu pojawia się gosposia Kowalska (Wanda Łuczycka), przysłana przez Mamczyka, która ma dbać przede wszystkim o Jadwigę i o jej sportowy tryb życia, i która swoje zadanie wypełnia nad wyraz gorliwie. Dodatkowo do Michała przyjeżdża z Włocławka w odwiedziny profesor Trębski z córką. Dochodzi do kryzysu w małżeństwie - Michał i Jadwiga rozstają się. Pewnego dnia po wymianie zdań Michał nokautuje Ciapułę, co wywołuje sensację na skalę niemal ogólnonarodową. W końcu małżonkowie godzą się, a Michał wyjeżdża za granicę dyrygować wykonaniem własnego koncertu.

Obsada

• Bronisław Pawlik jako Michał Karcz
• Aleksandra Zawieruszanka jako Jadwiga Fołtasiówna-Karcz, żona Michała
• Mieczysław Czechowicz jako Mamczyk, trener Jadwigi
• Jan Koecher jako profesor muzyki Trębski, przyjaciel Michała
• Elżbieta Czyżewska jako Renata, córka profesora
• Wanda Łuczycka jako Kowalska, gosposia Karczów
• Wiesław Gołas jako bokser Józek Ciapuła
• Irena Orzecka jako babcia Józka Ciapuły
• Jerzy Duszyński jako Kurkiewicz, dziennikarz sportowy
• Bohdan Tomaszewski jako on sam, sprawozdawca sportowy
• Feliks Stamm jako trener Józka Ciapuły
• Helena Dąbrowska jako sąsiadka oglądająca telewizję w mieszkaniu Karczów
• Stefan Bartik jako kibic Skrobiszewski
• Janusz Paluszkiewicz jako recepcjonista w hotelu
• Maria Kaniewska jako sprzątaczka hotelowa
• Lech Ordon jako hydraulik
• Wojciech Pokora jako malarz pokojowy Mietek
• Jan Tadeusz Stanisławski jako sąsiad oglądający telewizję w mieszkaniu Karczów; nie występuje w napisach
• Bronisław Darski jako pijany kibic w restauracji

Źródła^[1][2].

Realizacja

Stadion Dziesięciolecia w Warszawie, na terenie którego zrealizowano część zdjęć plenerowych

Scenariusz filmu był adaptacją sztuki Jerzego Jurandota pt. Mąż Fołtasiówny z 1959 roku, a zarazem przeniesieniem wydarzeń z książki do współczesnych realiów, ponieważ komedia Jurandota utrzymana była w konwencji przedwojennej^[3].

Zdjęcia do filmu zaczęto kręcić 19 czerwca 1960 roku. Bareja przy ograniczonym budżecie brał pod uwagę warszawskie obiekty i wydarzenia, które można byłoby wykorzystać w sposób odpowiedni dla przygotowanego scenariusza. Dla urealnienia fabuły, na planie filmowym pojawiły się także postacie związane ze światem sportu. Feliks Stamm odgrywał rolę trenera bokserskiego, a Bohdan Tomaszewski sprawozdawcy sportowego (czyli samego siebie). Wnętrza Filharmonii Warszawskiej posłużyły za plan filmowy dla scen w hotelu Bristol. W tym celu wykorzystano czas, w którym obiekt ten nie był odwiedzany przez publiczność w porze przedwieczornej. Z kolei publiczność zgromadzona podczas 7. Memoriału Janusza Kusocińskiego na Stadionie Dziesięciolecia została sfilmowana jako naturalnie reagujący tłum kibiców. Wymagało to dostosowania harmonogramu zdjęć do tego wydarzenia sportowego. Hala Torwar, a właściwie jej zaplecze techniczne, stanowiła atelier^[4]. Obiektami wykorzystanymi w filmie, wówczas jeszcze bez politycznych konotacji, był Pałac Kultury i Nauki i lotnisko Okęcie, do których Bareja wrócił przy realizacji Misia^[5]. Piosenkę „Co nas obchodzi" wykonał piosenkarz Olgierd Buczek.

Przypisy

1. Replewicz 2009 ↓, s. 405.
2. Mąż swojej żony w bazie filmpolski.pl
3. Replewicz 2009 ↓, s. 53.
4. Replewicz 2009 ↓, s. 56-57.
5. Replewicz 2009 ↓, s. 54.

Bibliografia

• Maciej Replewicz: Stanisław Bareja. Król krzywego zwierciadła. Poznań: Zysk i S-ka, 2009. ISBN 978-83-7506-387-5.

Linki zewnętrzne

• Mąż swojej żony w bazie IMDb (ang.)
• Mąż swojej żony w bazie Filmweb
• Zdjęcia z filmu Mąż swojej żony w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Fragment filmu Mąż swojej żony w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej

Kontrola autorytatywna (film):

• VIAF: 5506162118009602320001
• PLWABN: 9812034708705606

Identyfikatory zewnętrzne:

• FilmPolski.pl: 122215