W dniach 5–17 grudnia 1917 roku Mosze Gutman był jednym z delegatów na I Zjazd Wszechbiałoruski. Wszedł w skład Rady Zjazdu Wszechbiałoruskiego[5]. Pod koniec 1917 lub na początku 1918 roku został wybrany do Komitetu Wykonawczego (KW) Rady Zjazdu Wszechbiałoruskiego jako przedstawiciel mniejszości żydowskiej[3]. 21 lutego 1918 roku w jego domu i przy jego współudziale została napisana Pierwsza Hramota Konstytucyjna, która m.in. ogłaszała utworzenie „rządu” – Ludowego Sekretariatu Białorusi[4]. Po ogłoszeniu Hramoty tego samego dnia[5] objął stanowisko towarzysza przewodniczącego Ludowego Sekretariatu Białorusi[4]. Uczestniczył również w opracowaniu Drugiej Hramoty Konstytucyjnej[potrzebny przypis], która została obwieszczona 9 marca 1918 roku przez KW Rady Zjazdu Wszechbiałoruskiego i która m.in. ogłaszała utworzenie Białoruskiej Republiki Ludowej (na razie jeszcze bez deklaracji niepodległości)[6]. Pozostawał w składzie Ludowego Sekretariatu także po ogłoszeniu niepodległości BRL. Wkrótce po 27 kwietnia 1918 roku wraz z pozostałymi Żydami opuścił wszystkie stanowiska w strukturach BRL. Przyczyną był sprzeciw wobec telegramu rządu BRL do niemieckiego cesarza Wilhelma II, który oznaczał reorientację polityki BRL z Rosji na Niemcy[4].
Oceny
Według Inny Gierasimowej, wkład Mosze Gutmana w utworzenie i działalność BRL nie jest jeszcze w pełni zbadany. Jej zdaniem podobieństwa między dokumentami wydawanymi przez BRL i Ukraińską Centralną Radę wskazują, że Gutman, biorąc udział w tworzeniu białoruskiego państwa, korzystał z politycznego doświadczenia zdobytego na Ukrainie. Świadczą o tym zwłaszcza zapisy na temat praw mniejszości żydowskiej, zawarte w ukraińskich i białoruskich deklaracjach[4].
