Monika Witkowska

Monika Witkowska

Monika Witkowska (Manaslu 2018)
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1966 Warszawa
Zawód, zajęcie	podróżniczka, himalaistka, żeglarka, autorka książek, dziennikarka
Strona internetowa

Monika Witkowska (ur. 1966 w Warszawie) – podróżniczka, himalaistka, żeglarka, pisarka, dziennikarka i przewodniczka wypraw trekkingowych. Członkini Kapituły Konkursu Kolosy^[1].

Monika Witkowska (Obóz 1 na Broad Peak)

Życiorys

Od urodzenia mieszka w Warszawie. Ukończyła studia na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Swoje życie poświęciła podróżom – odwiedziła ok. 180 krajów^[2] na wszystkich kontynentach, przy czym większość wypraw to samodzielne wyjazdy „plecakowe”. Pasję podróżowania łączy z aktywnością górską, żeglarską, jeździ na nartach, nurkuje, zajmowała się też sportami powietrznymi (skoki spadochronowe, motolotnie, paralotnie). O swoich podróżach pisze książki, przewodniki i artykuły do wielu znanych tytułów; opowiada o nich również podczas prelekcji i wykładów motywacyjnych. Jako pilot i przewodnik prowadzi wyjazdy po całym świecie, w tym trekkingi w Himalajach, Karakorum i na Kilimandżaro.

Zdobywczyni czterech ośmiotysięczników, Korony Ziemi i wielu innych szczytów. Druga po Wandzie Rutkiewicz Polka, która zdobyła K2 - najtrudniejszy z ośmiotysięczników. Jako himalaistka zdobyła szczyty dwóch najwyższych gór Ziemi, Mt. Everestu i K2. Jako żeglarka opłynęła przylądek Horn i przepłynęła arktyczną trasą płn.-zach. z Grenlandii do Alaski. Jako pierwsza osoba opłynęła również arktyczną Czukotkę. W lutym 2024 roku razem z Joanną Mostowską, jako pierwsze osoby przeszły w zimie trawers Deosai, drugiego najwyższego płaskowyżu na Ziemi^[3].

Dokonania górskie

Wyprawy na ośmiotysięczniki:

• 2013 – zdobycie Mount Everest (8848 m) 23 maja 2013^[4]
• 2015 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu załamania pogody)
• 2018 – zdobycie Manaslu (8156 m) 28 września 2018^[5]
• 2019 – zdobycie Lhotse (8516 m) 16 maja 2019^[6]
• 2021 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu wypadku)^[7]
• 2022 – zdobycie K2 (8611 m) 22 lipca 2022^[8][9][10]

W 2015 r. jako 8 Polka zakończyła zdobywanie Korony Ziemi^[11] dokonując tego w wersji rozszerzonej (nie 7, a 9 szczytów, czyli: Everest, Denali, Kilimandżaro, Mount Vinson, Elbrus, Piramida Carstensza, Mont Blanc, Aconcagua i Góra Kościuszki).

W 2022 roku jako druga Polka w historii (po Wandzie Rutkiewicz) zdobyła K2.

Zdobyła także wiele innych gór, m.in. Matterhorn, Kazbek, Ama Dablam, Chimborazo i inne szczyty sześciotysięczne.

Od roku 1989 jest przewodnikiem w SKPB Warszawa (Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich). Od 2009 roku jest członkiem klubu wysokogórskiego KW Warszawa^[12].

Dokonania żeglarskie

Monika Witkowska u steru podczas rejsu na Grenlandię

Pierwsze patenty żeglarskie zdobywała w Harcerskim Ośrodku Wodnym w Warszawie.

Później zaczęła żeglować po morzu, działając w Studenckim Klubie Żeglarskim Politechniki Warszawskiej.

Do najbardziej znaczących rejsów, w których brała udział należą:

• w 1989/90 roku 7-miesięczny rejs przez Pacyfik, Kanał Panamski i Atlantyk na żaglowcu „Zawisza Czarny” (rejs nagrodzony jako Rejs Roku 1989)
• w 2003 roku, 2-miesięczny rejs na s/y „Stary” (13,49 m) na trasie Valparaiso – Przylądek Horn – Polska Stacja Antarktyczna na wyspie Króla Jerzego – Falklandy/Malwiny (rejs uznany Rejsem Roku)
• w 2010 roku – 3 miesięczny rejs na jachcie „Solanus” (14,5 m) przez Przejście Północno-Zachodnie (od Grenlandii na Alaskę) – rejs nagrodzony II nagrodą Rejs Roku i Kolosem w kategorii Żeglarstwo^[13]
• w 2011 roku – 3 miesięczny rejs na s/y „Anna” (dł. 10,5 m) od Inuvik w północnej Kanadzie, dookoła Czukotki i przez Morze Beringa na Alaskę – rejs nagrodzony wyróżnieniem w konkursie „Kolosy”^[14] i nominacją do nagrody Travelerów National Geographic^[15]
• w 2016 roku – miesięczny rejs na s/y „Phoenix” (9,5 m) dookoła Przylądka Horn^[16]

Praca w mediach

Pierwsze kroki dziennikarskie, w roku 1990 stawiała współpracując z redakcjami „Żagli” oraz „Życia Warszawy”. W latach 1996–2003 kierowała dodatkiem „Turystyka” w „Gazecie Wyborczej”, a następnie została dziennikarskim freelancerem, współpracując z dziennikami i periodykami takimi jak (niektóre z tytułów już nie istnieją): „Podróże”, „Voyage”, „National Geographic Traveler”, „Poznaj Świat”, „Kaleidoscope”, „Kontynenty”, „Obieżyświat”, „Extremium”, „Jachting”, „Magazyn Góry”, „N.P.M.”, „SKI Magazyn”, „Viva”, „Twój Styl”, „Wysokie Obcasy”, dodatki turystyczne „Rzeczpospolitej”, „Dziennika” i „Pulsu Biznesu”.

Książki

Festiwal Literacki, Zakopane 2019

Za swoją twórczość literacką była nagradzana m.in. Nagrodą im. L. Teligi (nagroda za książki żeglarskie)^[17] oraz kilkukrotnie – Nagrodą Magellana (nagroda za książki podróżnicze)^[18].

Do samodzielnie napisanych książek reportażowych Witkowskiej należą:

• K2.Ostatnia Szansa, 2023, wyd. Monika Witkowska, Adam Rowicki
• Moje Karpaty, 2022, wyd Bezdroża
• Broad Peak. Darowane życie, 2022, wyd. Słowne
• Lhotse. Lodowa siostra Everestu, 2021, wyd. Bezdroża
• Manaslu. Góra Ducha, Góra Kobiet, 2019, wyd. Helion
• Góry z duszą, cz. 3. Szczyty marzeń, 2018, wyd. Burda Media
• Horn na trawersie. Opowieści nie tylko żeglarskie, 2018, wyd. Bezdroża
• Góry z duszą, cz. 2. Pasja i przygoda, 2016, wyd. Burda Media
• Góry z duszą, cz. 1, 2015, wyd. Burda Media
• Z plecakiem przez świat, 2015, wyd. Bezdroża
• Everest. Góra Gór, 2013, wyd. Helion
• Kurs Czukotka, 2013, wyd. Burda Media
• Kurs Arktyka. Kurs Arktyka. Rejs przez przejście północno-zachodnie, 2011, wyd. Alma Press
• Kurs na Horn. Dziennik z rejsu, 2009, wyd. Prószyński i S-ka PRZEWODNIKI
• Narty na Słowacji, 2009, wyd. Berlitz
• Słowiński Park Narodowy, 2008, wyd. Multico
• Dania, 2005, wyd. „Wiedza i Życie”

Książki w których jest współautorką to m.in.:

• Dzieci świata, 2011, Arkady
• Ugryźć świat, 2008, G+J RBA/National Geographic
• Między niebem a piekłem, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
• Wyprawy na koniec świata, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
• Świat na talerzu, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic

Przypisy

1. Kapituła Kolosów [online], kolosy.pl [dostęp 2021-02-24] .
2. HelionH. SA HelionH., Z plecakiem przez świat. Vademecum podróżnika, ISBN 978-83-283-1837-3 [dostęp 2021-02-24]  (pol.). Brak numerów stron w książce
3. KatarzynaK. Bajgrowicz KatarzynaK., Monika Witkowska i Joanna Mostowska przeszły trawers płaskowyżu Deosai [online], Portal Górski, 7 lutego 2024 [dostęp 2024-04-08]  (pol.).
4. The Himalayan Database, wiosna 2013. [dostęp 2022-07-23]. (ang.).
5. The Himalayan Database, jesień 2018. [dostęp 2022-07-23]. (ang.).
6. The Himalayan Database, wiosna 2019. [dostęp 2022-07-23]. (ang.).
7. Krystian Walczak: Monika Witkowska jest w drodze pod K2. Na szczycie może być drugą Polką. redbull.com, 2022-06-24. [dostęp 2022-07-23].
8. K2 Expedition 2022 : List of climbers summited K2 in 2022 [online], baltistantimes.com, 22 lipca 2022 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-07-12]  (ang.).
9. Mateusz Łysiak: Monika Witkowska zdobyła K2. Jako druga Polka w historii po Wandzie Rutkiewicz!. national-geographic.pl, 2022-07-22. [dostęp 2022-07-23].
10. Monika Witkowska - Podróże małe i duże [online], facebook.com [dostęp 2022-07-22]  (pol.).
11. Monika Witkowska z Koroną Ziemi | Outdoor Magazyn pisze, Monika Witkowska – kolejną Polką z Koroną Ziemi [online] [dostęp 2021-02-24]  (pol.).
12. Członkowie klubu. kw.warszawa.pl. [dostęp 2022-08-13].
13. "Solanus" pokonał Przejście Północno-Zachodnie! [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-02-24] .
14. PiotrP. Tomza PiotrP., Pokolenie Kolosów, Virtualo, 5 marca 2014, ISBN 978-83-7881-326-2 [dostęp 2021-02-24]  (pol.). Brak numerów stron w książce
15. Travelery 2011 – wyniki i fotorelacja! [online], national-geographic.pl [dostęp 2021-02-24]  (pol.).
16. Przylądek Horn: 400 lat od pierwszego opłynięcia. Wyjątkowy rejs na rocznicę [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-02-24] .
17. Nagrody im. L. Teligi 2011 – przyznane! [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-02-24] .
18. Najlepsze przewodniki, książki podróżnicze, mapy – 13 publikacji wyróżnionych Nagrodą Magellana 2013 [online], podroze.se.pl [dostęp 2021-02-24]  (pol.).

Bibliografia

• Sukces polskiego alpinizmu. Monika Witkowska dziesiątą Polką na Mount Evereście!. [w:] Gazeta.pl Podróże [on-line]. podroze.gazeta.pl, 2013-05-25. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• PiotrP. Tomza PiotrP., Pokolenie Kolosów, wyd. elektroniczne, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2014, ISBN 978-83-280-0893-9 .
• Monika Witkowska: O mnie: Monika Witkowska. [w:] Korona Ziemi [on-line]. koronaziemi.pl. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kim jestem? Sama o sobie, [w:] Monika Witkowska [online], monikawitkowska.pl, 2015 [dostęp 2015-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-23] .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kurs na Horn: Dziennik z rejsu, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2009, ISBN 978-83-7648-082-4 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Z plecakiem przez świat, Katowice; Chorzów: Videograf II, 2010, ISBN 978-83-7183-806-4 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., PiotrP. Krysiak PiotrP., Dzieci świata, Warszawa: „Arkady”, 2011, ISBN 978-83-213-4702-8 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kurs Arktyka. Rejs przez Przejście Północno-Zachodnie, Warszawa: Alma-Press, 2011, ISBN 978-83-7020-459-4 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kurs Czukotka, Warszawa: G+J, 2013, ISBN 978-83-7596-502-5 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Everest. Góra Gór, Helion, 2013, ISBN 978-83-246-8510-3 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Góry z duszą: Kilimandżaro, Mont Blanc, Ararat, Rysy, Aconcagua, Großglockner, Kala Pattar, Lobuche East, National Geographic, Warszawa: Burda NG Polska, 2015, ISBN 978-83-7596-610-7 .
• Witkowska M., Lhotse. Lodowa siostra Everestu, wyd. Bezdroża, 2020, ISBN 978-83-283-6857-6

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000080061890
• VIAF: 90616500
• LCCN: no2006000188
• NKC: xx0097734
• NTA: 293010641
• PLWABN: 9810626054005606
• NUKAT: n2006130891