Pierwszy pomost, mierzący 31,5 metra, zbudowany został w 1827 przez doktora Jerzego Haffnera. Następnie, do końca XIX, molo wydłużone zostało do 150 m, a w 1910 do 315 m. Obecnie istniejące molo zostało zbudowane w l. 1927-1928 – przebudowano wtedy też Skwer Kuracyjny. Była to największa przebudowa w historii mola – okazją było 25-lecie Sopotu oraz 100-lecie budowy pomostu. W latach 90. XX dobudowano żelbetową głowicę, ochraniającą pomost główny, a na początku XXI w. prowadzono prace konserwacyjne tegoż pomostu.
Obiekt początkowo spełniał funkcję lokalnej przystani, dopiero po pewnym czasie (po rozbudowie uzdrowiska) uzyskał funkcję rekreacyjną. Z mola podziwiać można widok na Grand Hotel, port morski Gdańsk oraz Kępę Redłowską.
W lipcu 2011 firma Hydrobudowa zakończyła budowę mariny dla ponad 100 jachtów, na końcu pomostu. Wiosną 2021 roku kosztem 3,2 mln zł rozpoczęto dalszą rozbudowę mariny, w ramach której przy ostrodze mola powstanie m.in. nowy pomost pływający o długości 100 m z pogłębionym torem podejściowym, pawilon z zapleczem socjalnym (sanitariat, szatnia, przechowywanie sprzętu) oraz nowy slip (rampa do wodowania jednostek)[2][3].
W latach 1961–1963 przed wejściem na molo funkcjonował klub muzyki młodzieżowej Non Stop.
Do października 2020 przez niemal 30 lat molo z przystanią jachtową dzierżawiła od miasta prywatna spółka Kąpielisko Morskie Sopot. Od tego czasu obiektem zarządza Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. W 2021 sprzedał on 960 tys. biletów wstępu na molo[4].
Promenada nadmorska i molo, widok z latarni, maj 2013 Widok z początku drewnianej części, grudzień 2006Główna brama na Skwer Kuracyjny Tablica pamiątkowa u wejścia na molo
Molo przystanią
Początki żeglugi przybrzeżnej
W 1888 uruchomiono pierwszą regularną linię żeglugową, łączącą Sopot z Gdańskiem. W 1922 Towarzystwo Żeglugi Morskiej „Gryf” otworzyło linię żeglugową na trasie: Gdańsk-Sopot-Gdynia-Puck-Hel obsługiwaną przez małe stateczki „Abdank”, „Ajaks”, „Gryf”, „Jadwiga”, „Kaszuba”, „Monika” i „Straż”. W 1929 PP „Żegluga Polska” pływała do Gdyni i na Hel statkami „Gdańsk”, „Gdynia”, „Hanka”, „Jadwiga” i „Wanda”.
Portowa funkcja mola
Mapa rejsów Seedienst Ostpreußen z 1936
Molo pełniło też, zwłaszcza w okresie międzywojennym, funkcję przystani dla dużych statków pasażerskich. Statki kotwiczyły w pewnym oddaleniu od mola, do którego pasażerowie byli przewożeni łodziami. Odnotowano zawinięcia m.in. jednostek armatorów:
szwedzkiej Svenska Amerika Linien – SAL) – „Gripsholm” (20 000 t) – w czerwcu 1935, „Drottningholm” (11 182 t), „Marieholm” (1 162 t).
Największy z nich „Columbus” (32 364 t) był około dwóch razy większy od polskich sztandarowych jednostek – „Batorego” (14 287 t) i „Stefana Batorego” (15 024 t) które regularnie zawijały do pobliskiej Gdyni.
Hydroplan w Sopocie w rejsie z Hamburga do Tallina (1923)
W okresie sezonu letniego 1923 sopockie molo wielokrotnie służyło jako przystań dla hydroplanów. Nie można było jednak uruchomić regularnej komunikacji, zwłaszcza większymi samolotami. W kwietniu 1925 władze miejskie wydzieliły do tego celu teren przy Łazienkach Południowych. Budynek odpraw celnych znajdował się nieopodal. Szczegółowe badania wykazały jednakże, że niekorzystne prądy morskie i mierzeje pozwoliłyby by tylko na rzadko niezakłócany ruch lotniczy. Z tego powodu, w maju 1925 otwarto przystań hydroplanów w Gdańsku-Pleniewie. Sopocki epizod lotniczy zakończył się definitywnie w 1927[6].
Molo w kulturze
Na molo zrealizowano następujące filmy, seriale lub projekty kulturalne:
.JPG)
.JPG)
.jpg)
