1992 Dodge StealthSpoiler Active Aero w 3000GT VR-4 rocznik '92. Był montowany opcjonalnie w dwóch pierwszych generacjach modelu, w trzeciej zaprzestano jego montażu.
Mitsubishi GTO – sportowygrand tourer produkowany przez japoński koncern Mitsubishi w latach 1990 – 2001. Bardziej popularna jest nazwa wersji eksportowej – 3000GT. Samochód ten z niewielkimi zmianami w latach 1991 – 1996 sprzedawany był także na terenie Ameryki Północnej poprzez salony Chryslera pod nazwą Dodge Stealth. Nazwa GTO pochodzi od innego samochodu Mitsubishi, Galanta GTO, dwudrzwiowego hardtopcoupé sprzedawanego na początku lat 70., stylizowanego na ówczesne amerykańskie muscle cars, wyposażonego w czterocylindrowe silniki rzędowe z napędem na tylną oś.
Po pomyślnej prezentacji prototypu Mitsubishi HSX na 1989 Tokyo Motor Show[1], Mitsubishi opracowało nowy model GTO, zaawansowane techniczne sportowe coupe, mające na celu rywalizację z samochodami takimi jak Mazda RX-7, Nissan 300ZX, Skyline GT-R i Toyota Supra. Po raz kolejny Mitsubishi użyło nazwy GTO dla swojego modelu, a samochód produkowany był przez ponad dekadę. Poza ojczystą Japonią samochód sprzedawany był pod nazwą 3000GT, głównie z powodu samochodów Ferrari 250 GTO i Pontiac GTO, które miały w nazwie człon GTO i nie kojarzyły się z japońską marką. Niezależnie od nazwy wszystkie wersje GTO produkowane były w tej samej fabryce Mitsubishi znajdującej się w Nagoi[2].
Planowano, aby Dodge Stealth był samochodem bezpieczeństwa w odbywających się w 1991 wyścigach Indianapolis 500. Jednakże propozycja ta nie spodobała się United Auto Workers (UAW), stwierdzono, że japoński samochód nie powinien zdobyć tego miejsca, przez co ostatecznie wybrano na nie prototypową wersję Dodge Vipera[3].
1990–1993
W pierwszej generacji GTO Mitsubishi zastosowało wiele innowacyjnych technologii które miały polepszyć właściwości techniczne pojazdu, wśród nich znalazły się: napęd AWD, zmodyfikowany układ kierowniczy, system aktywnej aerodynamiki nadwozia w skład którego wchodziły samoregulujące się przednie i tylne spoilery, regulowany układ wydechowy i elektronicznie kontrolowany system zawieszenia (ECS).
Drugą generację modelu można łatwo rozpoznać poprzez nowy kształt przednich zderzaków oraz mniejszych, okrągłych lampach przeciwmgłowych. Możliwy był montaż kół o większych rozmiarach, zmodyfikowano boczne wloty powietrze (które stały się atrapami) oraz tylny zderzak. Zmieniono również wystrój wnętrza, samochód posiadał teraz na wyposażeniu podwójne poduszki powietrzne oraz ulepszony system klimatyzacji. Wszystkie silniki zmodyfikowano tak, że osiągają nieznacznie większy moment obrotowy. Wersja VR-4 otrzymała dodatkowo 6-biegową manualna skrzynię biegów Getrag.
Wraz ze wzrostem ceny modelu zaprzestano montażu dodatkowego wyposażenia. Regulowany układ wydechowy zniknął wraz z rokiem 1994, system ECS w 1995, natomiast system aktywnej aerodynamiki nadwozia w 1996. W 1996 Chrysler zakończył sprzedaż modelu Dodge Stealth, nadal dostępne pozostają wersje Mitsubishi.
W latach 1995 - 96 w modelach 3000GT SL i VR-4 sprzedawanych na rynku amerykańskim dostępna była opcja zdejmowanego dachu. Samochody były modyfikowane przez firmę ASC z Kalifornii, dach mógł być zdejmowany lub zakładany za jednym przyciśnięciem guzika. Był to pierwszy tego rodzaju samochód sprzedawany na terenie Stanów Zjednoczonych od czasu Forda Skylinera z lat 1957-59, produkcję 3000GT w tej wersji zawieszono jednak po dwóch latach z powodu niskiego poziomu sprzedaży (1618 sztuk).
Silnik SOHC 12V, dostępny wcześniej tylko w bazowej wersji modelu Stealth, został dodany do palety silników Mitsubishi po tym, gdy produkcja Dodge została zakończona. Spadek sprzedaży sportowych samochodów na amerykańskim rynku doprowadził do zaniechania planowanego na 1997 rok facelifting modelu, zamiast tego wprowadzano drobniejsze zmiany stylistyczne jak nowe przednie zderzaki. W 1999 roku 3000GT przeszedł bardziej znaczące zmiany na zewnątrz: nowe przednie zderzaki oraz lampy, kierunkowskazy, wykończenie tylnej części nadwozia oraz charakterystyczne dla wersji 1999 VR4, wielkie tylne skrzydło które odróżniało ją od pozostałych dostępnych wariantów modelu. Produkcja na rynku japońskim została zakończona w roku 2000, ostatnie dwie sztuki modelu sprzedano w następnym roku[4].
.jpg)
