Mitrofan Zaikin

Mitrofan Zaikin
Митрофан Моисеевич Заикин
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1901
Borki, obwód lipiecki

Data i miejsce śmierci

6 lutego 1979
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1918–1954

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Krzyż Walecznych (1920–1941)

Mitrofan Moisiejewicz Zaikin (ros. Митрофан Моисеевич Заикин, ur. 6 listopada?/19 listopada 1901 we wsi Borki w obwodzie lipieckim, zm. 6 lutego 1979 w Charkowie) – radziecki generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Miał wykształcenie podstawowe. Pracował w kopalni w Donbasie, od 1918 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej, w 1923 skończył kursy dowódcze. W 1929 ukończył wojskową szkołę piechoty, w 1931 kursy "Wystrieł", a w 1936 Akademię Wojskową im. Frunzego, od 1925 należał do WKP(b). Służył w dywizjach kawalerii, 1939-1940 brał udział w wojnie z Finlandią, był szefem wydziału wywiadowczego sztabu 16 Armii Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego w stopniu podpułkownika. Od lipca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako szef sztabu dywizji piechoty, szef sztabu tyłów korpusu kawalerii i dowódca 143 Dywizji Piechoty 47 Armii w stopniu pułkownika i następnie generała majora, walczył na Froncie Zachodnim, Centralnym, 1 Ukraińskim i 1 Białoruskim, był dwukrotnie ranny. Brał udział w bitwie pod Smoleńskiem, obronie Moskwy i kontruderzeniu spod Moskwy, operacji wiaziemskiej, bitwie pod Kurskiem, wyzwoleniu Lewobrzeżnej Ukrainy, forsowaniu Desny, Dniepru, Prypeci i walkach o Korosteń, później operacji równieńsko-łuckiej, m.in. walkach o Sarny i Kowel, w operacji brzesko-lubelskiej i forsowaniu zachodniego Bugu, zajęciu Siedlec i Wołomina, operacji wiślańsko-odrzańskiej, m.in. forsowaniu Wisły i zajęciu Warszawy, Gniezna, Pyrzyc i operacji berlińskiej. Po wojnie dowodził brygadami piechoty w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, później 64 Dywizją Zmechanizowaną Gwardii w Charkowskim Okręgu Wojskowym, w 1954 został zwolniony do rezerwy w stopniu generała majora.

Odznaczenia

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!