12. Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn 2010 rozegrane zostały w dniach 13 – 23 kwietnia 2010 w stolicy Białorusi – Mińsku oraz w Bobrujsku. Mecze rozgrywane były głównie w dwóch halach: Pałac Sportu oraz Babrujsk Arena. Sam zaś finał rozegrany został w Mińsk Arenie. Były to drugie w historii mistrzostwa w stolicy, zaś pierwsze w Bobrujsku. Poprzednio Mińsk był organizatorem mistrzostw w 2004 roku.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego była reprezentacja Stanów Zjednoczonych, która w 2009 roku w Fargo pokonała reprezentację Rosji 5:0.
Elita
W tej części mistrzostw uczestniczyło 10 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw drużyny grały w dwóch grupach, każda po 5 drużyn. Z niej najlepsza bezpośrednio awansowała do półfinałów, a z miejsc drugich i trzecich, walczyły na krzyż między sobą o awans do finałowej czwórki. Najgorsze dwie drużyny każdej z grup walczyły w meczach między sobą o utrzymanie w elicie. Dwie najgorsze drużyny spadły do I dywizji.
Mistrzostwa odbyły się w dwóch miastach: Mińsku, gdzie odbyło się finałowe spotkanie na mogącej pomieścić 15 tysięcy osób Mińsk Arenie oraz w Pałacu Sportu mogącym pomieścić 4 842 widzów. Współorganizatorem mistrzostw było miasto Bobrujsk. Mecze w tym mieście odbyły się w hali Babrujsk Arena mogącej pomieścić 7 151 widzów.
Meczem otwarcia w turnieju juniorów były spotkania pomiędzy drużynami Finlandii z Łotwą w Mińsku oraz Kanada - Szwajcaria w Bobrujsku. Oba mecze rozpoczęły się o godzinie 15 czasu miejscowego[1]. Podczas mistrzostw strzelono 207 bramek. Najwięcej bo po osiem strzelonych goli zdobył Fin Teemu Pulkkinen, który zdobył 10 bramek w sześciu meczach[2]. Zawodnik ten zwyciężył również w klasyfikacji kanadyjskiej zdobył 15 punktów (10 bramki i 5 asyst)[3].
Pierwsza dywizja
W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowały do mistrzostw świata elity w 2011 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.
Grupa A rozgrywała swoje mecze w duńskim mieście Herning. Turniej odbył się w dniach 12 – 18 kwietnia 2010 roku.
Grupa B rozgrywała swoje mecze w Krynicy-Zdroju w hali widowiskowo-sportowej. Turniej odbył się w dniach 11 – 17 kwietnia 2010 roku.
Z powodu katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku wszystkie mecze grupy B odbyły się bez publiczności[4]. Początkowo mecze, które miały się odbyć 17 kwietnia miały odbyć się z udziałem publiczności[5], jednak ostatecznie zdecydowano o niewpuszczeniu widowni również podczas ostatniego dnia. Inne decyzje związane z rozgrywaniem grupy B to: flagi państwowe RP zostaną przepasane kirem, w dniu otwarcia mistrzostw każdy mecz został poprzedzony minutą ciszy oraz mecze odbyły się bez oprawy muzycznej.
Mecze Polaków:
Druga dywizja
W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2011 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do trzeciej dywizji.
Grupa A rozgrywała swoje mecze w estońskiej Narwie. Turniej odbył się w dniach 13 – 19 marca 2010 roku.
Grupa B rozgrywała swoje mecze w stolicy Ukrainy - Kijowie. Turniej odbył się w dniach 22 – 28 marca 2010 roku.
Trzecia dywizja
W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 10 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 5 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata drugiej dywizji w 2011 roku.
Grupa A rozgrywała swoje mecze w tureckim mieście Erzurum. Turniej odbył się w dniach 8 – 14 marca 2010 roku.
Grupa B rozgrywała swoje mecze w meksykańskim mieście Monterrey. Turniej odbył się w dniach 14 – 20 marca 2010 roku.
Przypisy
| Mistrzostwa |
|
|---|
| Elita |
|
|---|
| I Dywizja |
|
|---|
| II Dywizja |
|
|---|
| III Dywizja |
|
|---|
