Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego

Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego

Data utworzenia	15 grudnia 1951
Data likwidacji	11 listopada 1966
Siedziba	Warszawa
brak współrzędnych

Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego – polskie ministerstwo istniejące w latach 1951–1966, powołane w celu kierowania i zarządzania całokształtem spraw związanych z kształceniem na poziomie wyższym. Minister był członkiem Rady Ministrów.

Ministerstwo miało siedzibę przy ulicy Miodowej 5/8 w Warszawie^[1].

Powołanie urzędu

Na podstawie ustawy z 1951 r. o przekształceniu urzędu Ministra Szkół Wyższych i Nauki w urząd Ministra Szkolnictwa Wyższego powołano nowy urząd^[2].

Ministrowie

• Adam Rapacki (1952–1956)
• Stefan Żółkiewski (1956–1959)
• Henryk Golański (1959–1965)
• Henryk Jabłoński (1965–1966)

Zakres działania urzędu

Do zakresu działania Ministra Szkolnictwa Wyższego należały sprawy:

• zarządzania podległymi mu: szkołami wyższymi, instytutami naukowymi i innymi placówkami naukowymi,
• planowania sieci szkół wyższych oraz ich organizacji,
• planowego doboru młodzieży do studiów wyższych,
• metod nauczania w szkołach wyższych,
• opieki nad młodzieżą studiującą w szkołach wyższych,
• kształcenia kadr naukowych w szkołach wyższych,
• kwalifikowania podręczników i pomocy naukowych dla szkół wyższych.

Zniesienie urzędu

Na podstawie ustawy z 1966 r. o utworzeniu urzędu Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego zniesiono urząd Ministra Szkolnictwa Wyższego^[3].

Przypisy

1. Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1960. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”, 1959, s. 175.
2. Ustawa z dnia 15 grudnia 1951 r. o przekształceniu urzędu Ministra Szkół Wyższych i Nauki w urząd Ministra Szkolnictwa Wyższego. Dz.U. z 1951 r. nr 67, poz. 465
3. Ustawa z dnia 11 listopada 1966 r. o utworzeniu urzędu Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. Dz.U. z 1966 r. nr 47, poz. 293