piłka nożna
El. mistrzostw świata 1958
Stadion ŚląskiChorzów
20 października 1957
Clough John Harold
Mecz piłkarski Polska – ZSRR – mecz eliminacyjny mistrzostw świata 1958 pomiędzy reprezentacją Polski a reprezentacją ZSRR, który odbył się 20 października 1957 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Mecz na trybunach obejrzało 93 000 widzów. Jeden z najważniejszych meczów w historii reprezentacji Polski.
Faworytem meczu była zdecydowanie reprezentacja ZSRR, ówczesny mistrz olimpijski, a poza tym w pierwszym meczu pomiędzy dwiema drużynami rozegranym 23 czerwca 1957 roku na Stadionie Łużniki w Moskwie drużyna Sbornej zdecydowanie wygrała 3:0[1]. Selekcjoner reprezentacji Polski Henryk Reyman nie miał decydującego wpływu na dobór współpracowników, gdyż na kilka tygodni przed meczem PZPN odwołał dwóch jego poprzedników: Ryszarda Koncewicza i Józefa Ziemiana[2].
Mecz miał przede wszystkim wymiar polityczny, gdyż Polska była pod dominacją ZSRR. Odbył się rok po obradach VIII Plenum KC PZPR, na którym ówczesny I sekretarz KC PZPR Władysław Gomułka przedstawił program potępiający stalinizm i kult ZSRR oraz podkreślił potrzebę oparcia stosunków polsko-radzieckich na zasadach suwerenności i równouprawnienia[3][1]. Mecz miał być rewanżem za działania wojenne, stalinizm[4], a także za wydarzenia w krajach będących pod wpływem władz ZSRR w 1956 roku: Poznański Czerwiec oraz powstanie węgierskie, w wyniku czego niechęć do przeciwników narastała[5][6][7][8]
Tabela Grupy 6 przedstawiała się następująco:
Mecz odbył się 20 października 1957 roku o godz. 12:00 na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Sędzią głównym spotkania był Anglik Clough John Harold. Mimo mglistej i deszczowej pogody na trybunach pojawiło się 93 000 widzów[4].
Zszokowani głośnym i silnym śpiewem przez widzów Mazurka Dąbrowskiego, obrońcy drużyny Sbornej od samego początku grali nierówno, co w 43. minucie wykorzystał Henryk Kempny, który zauważszy na wolnej pozycji Gerarda Cieślika, natychmiast przedłużył podanie Lucjana Brychczego, który podał do Gerarda Cieślika, który z bliskiej odległości pokonał bramkarza drużyny Sbornej, Lwa Jaszyna, zdobywając gola na 1:0[3][8]. W 50. minucie Lucjan Brychczy podał do Gerarda Cieślika, który strzałem głową podwyższył wynik na 2:0[3]. W 79. minucie kontaktowego gola dla drużyny Sbornej na 2:1 zdobył Walentin Iwanow.
Mecz zakończył się zwycięstwem drużyny Biało-Czerwonych 2:1. Dla drużyny Sbornej był to ostatni mecz w fazie grupowej eliminacji, natomiast drużyna Biało-Czerwonych 3 listopada 1957 roku w grała ostatni mecz na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie z reprezentacją Finlandii i wygrała 4:0, w związku z czym zrównała się z drużyną Sbornej ilością punktów w tabeli Grupy 6 (po 6 punktów) i konieczny do wyłonienia zwycięzcy grupy był mecz dodatkowy pomiędzy dwiema drużynami, który odbył się 24 listopada 1957 roku na Zentralstadion w Lipsku, a sędzią głównym spotkania był sędzia poprzedniego meczu dwóch drużyn, Anglik Clough John Harold. Mecz zakończył się zwycięstwem drużyny Sbornej 2:0, która tym samym awansowała do mistrzostw świata 1958 w Szwecji.