PROFILBARU.COM

Maximilian von Weichs
	; Maximilian von Weichs podczas procesów norymberskich, między 1946 a 1948 rokiem
	feldmarszałek
Pełne imię i nazwisko	Maximilian Maria Joseph Karl Gabriel Lamoral Reichsfreiherr von Weichs zu Glon
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1881 ; Dessau, Księstwo Anhalt, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	27 września 1954 ; zamek Rösberg k. Bonn, RFN
	Przebieg służby
Lata służby	1900–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Reichswehra; Wehrmacht
Formacja	Reichsheer; Heer
Stanowiska	dowódca:; 1 Dywizji Pancernej; XIII Korpusu Armijnego; 2 Armii; Grupy Armii „B”; Grupy Armii „F”; Oberbefehlshaber Südost
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; II wojna światowa: kampania francuska; kampania bałkańska; operacja Barbarossa;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Maximilian von Weichs, właściwie Maximilian Maria Joseph Karl Gabriel Lamoral Reichsfreiherr von Weichs zu Glon (ur. 12 listopada 1881 w Dessau, zm. 27 września 1954 na zamku Rösberg) – niemiecki wojskowy, szkoleniowiec i arystokrata, baron, feldmarszałek, dowódca grup armii „B” i „F”, naczelny dowódca wojsk niemieckich na Południowym Wschodzie (1943–1945). Oskarżony o zbrodnie wojenne w procesach norymberskich, nie był sądzony z powodu choroby. Uczestnik I i II wojny światowej.

Biografia

Urodził się 12 listopada 1881 w Dessau (dziś Dessau-Roßlau). Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem pułkownika. W 1900 został podchorążym, a w 1902 podporucznikiem. W latach 1908–1910 uczył się w szkole kawalerii, a w latach 1910–1913 w Akademii Wojny. W latach 1913–1914 pracował w centrali bawarskiego sztabu generalnego.

Podczas I wojny światowej początkowo był oficerem do poruczeń, potem pierwszym oficerem sztabu generalnego.

W latach międzywojennych nauczał taktyki w Szkole Piechoty w Dreźnie. W 1933 został generałem majorem^[1] i dowódcą 3 Dywizji Kawalerii. Od 1935 stał na czele dywizji pancernej jako generał-porucznik^[1], by zostać następnie w 1939 dowódcą 2 Armii^[2].

W czasie II wojny światowej uczestniczył w kampanii przeciwko Francji w 1940, w 1941 w kampanii bałkańskiej, a następnie w operacji przeciwko ZSRR (Plan Barbarossa). W lipcu 1942 został głównodowodzącym Grupy Armii „B”^[2], mianowany feldmarszałkiem 1 lutego 1943. Z rozkazu Adolfa Hitlera dowodził grupą armii „F”. 25 marca 1945 został przeniesiony do rezerwy.

Von Weichs został aresztowany przez wojska alianckie 2 maja 1945 i oskarżony w procesie generałów walczących na froncie południowym. Został jednak zwolniony z powodu choroby (1948) i jego proces nie odbył się^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 438.
↑ ^a ^b ^c S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 439.