María de Molina (1896)

María de Molina

Klasa	kanonierka torpedowa
Typ	María de Molina
Historia
Stocznia	Arsenal de La Graña(inne języki), Ferrol
Położenie stępki	1894
Wodowanie	9 października 1896
Armada Española
Wejście do służby	1898
Wycofanie ze służby	1926
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 830 ton
Długość	71,62 m między pionami
Szerokość	7,98 m
Zanurzenie	2,7-3,04 m
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 3500 KM 4 kotły, 2 śruby
Prędkość	19,5 węzła
Zasięg	2000 Mm przy prędkości 10 węzłów
Uzbrojenie
2 działa kal. 120 mm (2 x I) 4 działa kal. 42 mm (4 x I) 2 km kal. 7,7 mm
Wyrzutnie torpedowe	3 × 356 mm (3 x I)
Opancerzenie
wieża dowodzenia(inne języki): 152 mm
Załoga	89

María de Molina – hiszpańska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jednostka prototypowa typu María de Molina. Okręt został zwodowany 9 października 1896 roku w stoczni Arsenal de La Graña(inne języki) w Ferrol i wszedł w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w 1898 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1926 roku.

Projekt i budowa

„María de Molina” została zamówiona i zbudowana w krajowej stoczni Arsenal de La Graña(inne języki) w Ferrol^[1][2] . Jednostka posiadała dwa kominy^[3]. Stępkę okrętu położono w 1894 roku, a zwodowany został 9 października 1896 roku^[1][2] .

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 71,62 metra, szerokości 7,98 metra i zanurzeniu 2,7 metra (maksymalnie 3,04 metra)^[1][2] . Wyporność normalna wynosiła 830 ton^[1][2] . Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej nominalnej mocy 2500 KM (3500 KM po przeciążeniu), do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe^[1][2] . Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 17 węzłów przy mocy nominalnej i 19,5 węzła po przeciążeniu maszyn^[1][4]. Okręt zabierał standardowo zapas 120 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów^[2] .

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 3-funtowe kal. 42 mm (1,65 cala) Nordenfelt L/42 i dwa karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/80^[2] [5]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), w tym jedna stała na dziobie, umieszczona poniżej wodnicy^[1][2] .

„María de Molina” miała opancerzoną wieżę dowodzenia(inne języki) o grubości 152 mm (6 cali)^[1][2] [a].

Załoga okrętu składała się z 89 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1][4][b].

Służba

„María de Molina” została przyjęta w skład Armada Española w 1898 roku^[2] . Nazwa jednostki upamiętniała królową Kastylii i Leónu, Maríę de Molina. W momencie wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej jednostka nie osiągnęła jeszcze gotowości bojowej, stacjonując w Kadyksie^[6]. W okresie trwania I wojny światowej jednostka była już przestarzała^[2] . W latach 1917–1918 kanonierka przeszła modernizację, która obejmowała wymianę kotłów i ustawienie blisko siebie dwóch kominów, a także demontaż obu dział kal. 120 mm i czterech dział kal. 42 mm, w miejsce których zainstalowano osiem pojedynczych dział kal. 57 mm Nordenfelt L/42^[2] [3]. Okręt wycofano ze służby w 1926 roku^[2] [3].

Uwagi

1. Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt nie miał pancerza.
2. Leyland 1900 ↓, s. 279 podaje, że załoga okrętu liczyła 110 osób.

Przypisy

1. Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 385.
2. Gogin 2014 ↓.
3. Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 377.
4. Jane 1970 ↓, s. 321.
5. Leyland 1900 ↓, s. 279.
6. Olender 1995 ↓, s. 29.

Bibliografia

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: MARÍA DE MOLINA torpedo gunboats (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
• J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1900. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1900. (ang.).
• Piotr Olender: Wojna amerykańsko-hiszpańska na morzu 1998 r.. Warszawa: Lampart, 1995. ISBN 83-86776-10-2.