Álvaro de Bazán – hiszpańska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jedna z trzech zbudowanych jednostek typu María de Molina. Okręt został zwodowany 14 września 1897 roku w stoczni Arsenal de La Graña(inne języki) w Ferrol i wszedł w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w 1900 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1926 roku.
Projekt i budowa
„Álvaro de Bazán” został zamówiony i zbudowany w krajowej stoczni Arsenal de La Graña(inne języki) w Ferrol[1][2] . Jednostka posiadała dwa kominy[3]. Stępkę okrętu położono w 1894 roku, a zwodowany został 14 września 1897 roku[1][2] .
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 71,62 metra, szerokości 7,98 metra i zanurzeniu 2,7 metra (maksymalnie 3,04 metra)[1][2] . Wyporność normalna wynosiła 830 ton[1][2] . Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej nominalnej mocy 2500 KM (3500 KM po przeciążeniu), do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2] . Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 17 węzłów przy mocy nominalnej i 19,5 węzła po przeciążeniu maszyn[1][4]. Okręt zabierał standardowo zapas 120 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[2] .
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 3-funtowe kal. 42 mm (1,65 cala) Nordenfelt L/42 i dwa karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/80[2] [5]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), w tym jedna stała na dziobie, umieszczona poniżej wodnicy[1][2] .
„Álvaro de Bazán” miał opancerzoną wieżę dowodzenia(inne języki) o grubości 152 mm (6 cali)[1][2] [a].
Załoga okrętu składała się z 89 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4][b].
Służba
„Álvaro de Bazán” został przyjęty w skład Armada Española w 1900 roku[2] . Nazwa jednostki upamiętniała XVI-wiecznego admirała Álvaro de Bazána. W okresie trwania I wojny światowej jednostka była już przestarzała[2] . W latach 1917–1918 kanonierka przeszła modernizację, która obejmowała wymianę kotłów oraz demontaż obu dział kal. 120 mm i dwóch dział kal. 42 mm, w miejsce których zainstalowano sześć pojedynczych dział kal. 57 mm Nordenfelt L/42[2] [3]. Okręt wycofano ze służby w 1926 roku[2] [3].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: MARÍA DE MOLINA torpedo gunboats (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
- J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1900. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1900. (ang.).
