Państwo
|
Szwajcaria
|
Data i miejsce urodzenia
|
3 marca 1984 Lozanna
|
Wzrost
|
172 cm
|
Gra
|
praworęczna, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2001
|
Zakończenie kariery
|
2010
|
Trener
|
Marguerite Mikaelian Georges Mikaelian
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
1 WTA, 1 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
33 (27 stycznia 2003)
|
Australian Open
|
1R (2002–2004)
|
Roland Garros
|
2R (2002, 2003)
|
Wimbledon
|
2R (2003)
|
US Open
|
2R (2003)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
313 (8 września 2003)
|
Marie-Gaïané Mikaelian (ur. 3 marca 1984 w Lozannie) – szwajcarska tenisistka.
Kariera sportowa
Status zawodowy otrzymała 3 marca 2001 roku. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym backhandem.
W 1998 roku zagrała pierwsze turnieje ITFu. W 1999 roku wygrała swój pierwszy turniej juniorski w Lenzerheide w Szwajcarii. Doszła do finału we francuskim Poitiers, pokonując w półfinale Justine Henin, a w decydującym meczu ulegając Hrdličkovej. Po raz pierwszy grała w kwalifikacjach do turnieju zawodowego – w Strasburgu. Pod koniec 2000 roku zadebiutowała w imprezie WTA w Filadelfii.
W 2001 roku dostała się do grona stu najlepszych tenisistek świata, odnotowując w sezonie awans o dwieście sześćdziesiąt jeden pozycji rankingowych. Osiągnęła półfinał w Taszkencie i finał w Bazylei. Zadebiutowała w wielkoszlemowym US Open oraz w turnieju WTA pierwszej kategorii w Zurychu. Tam pokonała trzynastą rakietę świata, Jelenę Diemientjewą oraz Tatianę Panową.
W 2002 roku wzięła udział we wszystkich turniejach wielkoszlemowych, na Roland Garros wygrała swój pierwszy mecz Wielkiego Szlema, pokonując w trzech setach Kuti Kis. Sklasyfikowana wśród pięćdziesięciu najlepszych tenisistek świata. Jako najwyżej rozstawiona wygrała pierwszy, i jak dotąd jedyny, turniej zawodowy w grze pojedynczej w Taszkencie. W finale wygrała z Taccianą Puczak. Była w finale w Québecu, gdzie uległa Silvii Farinie. Wygrała z Magdaleną Maleewą i Meghann Shaughnessy. W Zurychu dołożyła do kolekcji zwycięstw nad czołowymi zawodniczkami świata jeszcze jedno zwycięstwo nad Maleewą, a do tego triumf nad Anastasiją Myskiną. Poniosła porażkę w ćwierćfinale z Justine Henin.
Rok 2003 to sezon upływający pod znakiem kontuzji. W półfinale w Gold Coast pokonała Patty Schnyder i została finalistką tego turnieju, ulegając w decydującym spotkaniu Nathalie Dechy. Skreczowała w pierwszej rundzie Australian Open przeciwko Emmanuelle Gagliardi. Kontuzja wykluczyła ją z gry do turnieju w Miami w marcu. Doszła do ćwierćfinału w Stanford (przegrała z Kim Clijsters). Była w trzeciej rundzie w Berlinie i Birmingham.
Kolejne sezony to spadek rankingowy, wiele nieudanych startów, zakończonych na pierwszej rundzie, wycofanie się z turniejów z powodu kontuzji (zwłaszcza dokuczały jej ramię, nadgarstek i kostka). W 2004 roku doszła do trzeciej rundy w Charleston, w turnieju ITF osiągnęła finał. W 2005 roku jedyny zawodowy mecz wygrała na początku sezonu w Tokio, pokonując Nicole Pratt. Przegrała potem ze Swietłaną Kuzniecową. W 2006 roku wycofała się z Roland Garros z powodu kontuzji ramienia. Trzykrotnie odpadała w kwalifikacjach do amerykańskich turniejów w marcu i kwietniu.
27 stycznia 2003 sklasyfikowana na trzydziestym trzecim miejscu na liście światowej.
Jako juniorka była półfinalistką wielkoszlemowych Wimbledonu 2000 i US Open 2001.
Trenowana przez rodziców, Marguerite i Georges’a. Lubi grać na wszystkich nawierzchniach, zwłaszcza na kortach twardych. Mama jest z zawodu pielęgniarką, ojciec stomatologiem. Ma dwóch młodszych braci, Chistophera i Alexandra oraz starszą siostrę Victorię, która jest farmaceutką. Interesuje się astronomią.
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza
Bibliografia