Północno-wschodni grzbiet Małej Czantorii opada na Pogórze Śląskie. znajdują się na nim wzniesienia Polenica i Jelenica. Południowo-wschodni stok tego grzbietu opada do Potoku Roztoki spływającego dnem doliny między Czantornią Małą a Gronikiem[2]. Mała Czantoria to góra o stromych stokach, zbudowana z gruboławicowych, krzemienistych piaskowców należących do tzw. płaszczowiny godulskiej. Pokryta jest w większości bukowo-świerkowymi lasami, jedynie w partiach przyszczytowych istnieje kilka większych polan. Polany te, wraz z polanami na Wielkiej Czantorii, były niegdyś żywym ośrodkiem szałaśnictwa. Ludomir Sawicki, prowadząc w 1913 r. badania nad pasterstwem na Śląsku Cieszyńskim, stwierdził funkcjonowanie pod szczytem Małej Czantorii szałasu, w którym 7 wspólników z Ustronia wypasało 200 owiec[3]. Obecnie jedynie okazjonalnie wypasane są tu latem niewielkie stadka owiec[4].
Nazwa Mała Czantoria w niemieckiej formie Kleine Czantorie Berg pojawia się na mapach katastralnych Śląska Cieszyńskiego w 1836 r.[5]
↑3, [w:] LudomirL.SawickiLudomirL., Szałaśnictwo na Śląsku Cieszyńskim (Wędrówki pasterskie w Karpatach III), „Materiały antropologiczno-archeologiczne i etnograficzne”, 14, Kraków 1919, s. 179.???
↑ abMirosławM.BarańskiMirosławM., Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 328–330, ISBN 978-83-89188-71-7.
↑Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.
↑TomaszT.BiesikTomaszT., Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 210–213, ISBN 978-83-925599-3-1.