Ludwik Zachariasz Cichowicz

Ludwik Zachariasz Cichowicz

Data i miejsce urodzenia	5 września 1857 Pszczew
Data i miejsce śmierci	8 października 1940 Poznań
Zawód, zajęcie	prawnik
Narodowość	polska
Odznaczenia

Ludwik Zachariasz Cichowicz (ur. 5 września 1857 w Pszczewie, zm. 8 października 1940 w Poznaniu) – polski prawnik, adwokat, notariusz.

Życiorys

Urodził się 5 września 1857 w Pszczewie^[1][2].

Absolwent Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Studiował prawo w Lipsku, Wrocławiu i Berlinie^[3].

W okresie zaboru pruskiego pracował od 1886 jako adwokat przy Sądzie Okręgowym w Poznaniu (Landgericht), później jako notariusz przy Sądzie Apelacyjnym w Poznaniu. Zasiadał w zarządzie Izby Adwokackiej w Poznaniu.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości podczas powstania wielkopolskiego działał na rzecz organizacji polskiego sądownictwa w Wielkopolsce, w tym wykonywał tłumaczenia dokumentów i przepisów z języka niemieckiego^[4]. Został wybrany na stanowisko przewodniczącego zarządu polskiej Izby Adwokackiej w Poznaniu. Pełnił funkcję wiceprezydenta powołanej w 1919 Komisji Kodyfikacyjnej, a w jej ramach był członkiem Wydziału Cywilnego. Zrezygnował z zasiadania w niej w 1925. Był akcjonariuszem spółki "Bazar Poznański^[3]".

Rodzina

Jego żoną od 1885 roku była Helena z Robińskich Cichowicz, działaczka społeczna i ludoznawczyni, z którą miał dwójkę^[5] dzieci - Wiesławę (ur. 1886, zm. 1975)^[6] i Zbigniewa (ur. 1890-1939)^[7][8]. Zbigniew studiował rolnictwo i ekonomię, w roku 1915 uzyskał doktorat z rolnictwa we Wrocławiu^[9]. Mieszkali w kamienicy przy Placu Wolności 18, w kamienicy nazywanej "Polskim Domem Przemysłowym"[1]. Rodzina posiadała pałac w Marszewie koło Pleszewa (zakupiony przez syna Zbigniewa w 1925 roku)^[9] oraz letni dom w Puszczykowie pod Poznaniem^[10].

Śmierć i upamiętnienie

Zmarł 8 października 1940 w Poznaniu podczas II wojny światowej^[1]. Został pochowany na nowym cmentarzu świętomarcińskim przy ul. Bukowskiej (obecnie teren Międzynarodowych Targów Poznańskich). Podczas okupacji grób został eksuhmowany i przeniesiony na cmentarz przy ul. Samotnej na Dębcu. Miejscem upamiętnienia^[11] Ludwika oraz jego żony Heleny jest znajdujący się na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera: II L 1, rząd: 3, miejsce:1) grób ich córki - Wiesławy.

Grób symboliczny Ludwika Cichowicza na cmentarzu Górczyńskim

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[12].

Przypisy

1. Ludwik Cichowicz. poznan.pl. [dostęp 2017-12-17].
2. Profil osoby: Ludwik Zachariasz Cichowicz [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .
3. WitoldW. Przewoźny WitoldW., Salon rodziny Cichowiczów: wystawa w Muzeum Etnograficznym, październik 2000 - sierpień 2001, Poznań: Muzeum Narodowe, [cop. 2000], s. 9, ISBN 83-85296-70-0, OCLC 749781212 .
4. Piotr Jóźwiak: Adwokaci w Powstaniu Wielkopolskim. Ludwik Zachariasz Cichowicz. palestra.pl. [dostęp 2015-09-27].
5. W dokumentacji archiwalnej zachowała się informacja o tym, że urodziła się jeszcze dwójka dzieci: chłopiec Wiesław (żył 10 godzin) ur. w roku 1885) oraz dziewczynka ur. w 1898 roku, źródło: http://www.basia.famula.pl/pl/
6. Profil osoby: Wiesława Emilia Cichowicz [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .
7. Profil osoby: Zbigniew Cichowicz, dr fil. [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .
8. Prawdopodobnie popełnił samobójstwo w październiku 1939 roku podczas pobytu w więzieniu po aresztowaniu przez gestapo, https://web.archive.org/web/20171226182301/http://historiajarocina.pl/zbrodnia-gestapo-w-ogrodzie-dr-jana-bialasika-pleszew-1939-r/
9. SzymonS. Paciorkowski SzymonS., Sąd pokoju w Pleszewie (1920–1926, „Rocznik pleszewski”, 2011, s. 210, ISSN 1643-8213 .
10. W 1967 roku ten niewielki dom wraz z parkiem i ogrodem został decyzją Wiesławy Cichowicz przekazany na własność Zgromadzeniu Sióstr Elżbietanek. Przeznaczyły go one na dom wakacyjny i poddały rozbudowie. W obecnym kształcie funkcjonuje od 1990 roku. Mieści się przy ul. Wiosennej 15. http://www.wbc.poznan.pl/Content/260214/ko%C5%82o8Segregator20.pdf s. C
11. WitoldW. Przewoźny WitoldW., Salon rodziny Cichowiczów, „Kronika Miasta Poznania”, 62 (1-2), Między sklepem a mieszkaniem, 1994, ISSN 0137-3552 [dostęp 2017-12-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-26] . Brak numerów stron w czasopiśmie
12. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

Bibliografia

• Ludwik Zachariasz Cichowicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-27].
• Sebastian Kamiński: Ludwik Zachariasz Cichowicz. slawniprawnicy.mecenasi.pl. [dostęp 2015-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-28)]. (pol.).
• Piotr Jóźwiak: Adwokaci w Powstaniu Wielkopolskim. Ludwik Zachariasz Cichowicz. palestra.pl. [dostęp 2015-09-27].
• Leksykon prawników polskich. Ludwik Zachariasz Cichowicz. rp.pl. [dostęp 2015-09-27].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 3805150325578910090004
• PLWABN: 9810647174005606