Ludmiła Bogusławska

Ludmiła Bogusławska

Людмила Александрoвна Сивербрик

Lunia

Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1897 Gatczyna
Data i miejsce śmierci	26 kwietnia 1968 Londyn
Zawód, zajęcie	automobilistka
Małżeństwo	Michał Bogusławski
Dzieci	Jadwiga, Halina, Jerzy

Ludmiła Bogusławska (ros. Людмила Александрoвна Сивербрик, Ludmiła Aleksandrowna Siwierbrik; ur. 29 maja^?/10 czerwca 1897 w Gatczynie, zm. 26 kwietnia 1968 w Londynie) – polska automobilistka pochodzenia rosyjskiego, zwyciężczyni I Rajdu Pań, pilot i podróżniczka^[1], uczestniczka powstania warszawskiego.

Życiorys

Urodziła się 10 czerwca 1897 Gatczynie w Rosji jako Ludmiła Siwierbrik (Sieverbrück)^[2][3]. Była prawnuczką pochodzącego z Rewla (Tallina) Georga von Sieverbrücka, który osiadł w Rosji^[4][5]. Późniejszego męża Michała poznała w wieku 19 lat podczas I wojny światowej, gdy ona służyła w przyfrontowych szpitalach jako siostra miłosierdzia, a on służył w armii rosyjskiej, walcząc z Niemcami. Pobrali się rok później, a rok lub dwa później przyjechali do Warszawy ze swoim pierwszym dzieckiem – córką Jadwigą^[6]. Wspólnymi siłami założyli polskie przedstawicielstwo Lancii, opon Michelin i narzędzi Black&Decker^[7]. W rodzinnym przedsiębiorstwie Ludmiła pracowała co drugi dzień, odpowiadając za prace biurowe^[3]. Podczas gdy jej mąż był zapalonym przedsiębiorcą, Ludmiła chciała startować w wyścigach i zdobywać nagrody^[7].

W 1924 wzięła udział, jako jedyna kobieta, w 300-kilometrowym rajdzie samochodowym po drogach publicznych. Zajęła piąte miejsce ze średnią prędkością 98 km/h^[3]. W roku następnym w III polskim wyścigu samochodowym również osiągnęła przyzwoity wynik^[8].

Ludmiła Bogusławska na tle Lancii

27 czerwca 1926 w Ogólnopolskim Rajdzie Pań – pierwszym w historii motoryzacji wyścigu samochodowym kobiet – Ludmiła Bogusławska za kierownicą Lancii Lambda przejechała linię mety jako pierwsza, pokonując 16 innych zawodniczek^[9], m.in. Nadzieję Marchlewską, żonę przedstawiciela Fiata, i Gretę Turnau, towarzyszkę właściciela salonu Citroëna^[7]. Trasa biegła z Warszawy przez Zegrze, Serock, Wyszków Ostrów, Zambrów, Łomżę, Ostrołękę, Różan, Pułtusk, Serock, Zegrze, Jabłonną z powrotem do miejsca startu^[10], jej długość wynosiła 300 km. Lancia Bogusławskiej osiągnęła średnią prędkość 60 kilometrów na godzinę^[11]. Na trasie Bogusławska sama przeganiała zwierzęta z drogi^[7]. Za zwycięstwo otrzymała nagrodę Automobilklubu Polski – wielki puchar „kryształowy, oprawny w złoto” oraz złotą plakietę i dyplom^[10].

W powstaniu warszawskim była sanitariuszką. Jej złoty medal z pierwszego wygranego rajdu zaginął wówczas bezpowrotnie^[7]. Po powstaniu dostała się do niewoli^[12]. Przebywała jako pielęgniarka w szpitalu w obozie jenieckim w Zeithain, następnie na robotach przymusowych w fabryce amunicji w Chemnitz, a po zbombardowaniu fabryki przez aliantów – w obozie jenieckim dla kobiet w Oberlangen. Przez rok służyła w 2 Korpusie jako siostra w szpitalu wojskowym. Wróciła do kraju w 1946 roku^[13].

Po wojnie Bogusławska była najpierw tłumaczką, potem sekretarką na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Po śmierci męża wyjechała z Polski^[7]. Zmarła 26 kwietnia 1968 w Londynie^[2].

Przypisy

1. Niezwykła kobieta za kierownicą Lancii.Ludmiła Bogusławska – kim była i co osiągnęła?. motomaniacy.tv, 2016-06-28. [dostęp 2021-03-04].
2. Ludmila Bogusławska (Sieverbruck). geni.com. [dostęp 2021-03-04].
3. Jerzy Bogusławski: Людмила Сивербрик, моя мама. jerzy-boguslawski.ru. [dostęp 2021-03-05]. (ros.).
4. Помнить героев: Иван Ефимович Сивербрик. Международная Академия Фехтовальных Искусств. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-21)]. (ros.).
5. Захоронение: Сивербрик - фон, Иван Ефимович (Georg von Sieverbruck). Смоленское Лютеранское Кладбище (Неофициальный сайт). [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-21)]. (ros.).
6. Jerzy Bogusławski: Истории из моей жизни. Избранное. 2020. ISBN 978-5-4498-6787-2. (ros.). Brak numerów stron w książce
7. Magdalena Idem: Modna jak Lancia Lambda. dwutygodnik.com. [dostęp 2021-03-04].
8. PROTOKÓŁ KOMISJI SĘDZIÓW lll-go POLSKJEGO WYŚCIGU SAMOCHODOWEGO I MOTOCYKLOWEGO. „Auto”, 1925-05-20. Automobilklub Polski. brak numeru strony
9. Lancia i kobiety: historia sukcesu. „Kobiety w Motorsporcie”. nr 9, s. 16. Biuletyn PZM. 
10. Rajd Pań. „Automobilista Wojskowy”, 1926-07-15. Wojskowy Klub Samochodowy i Motocyklowy. brak numeru strony
11. Beata Maciejewska: Muzeum w Topaczu. Tu liczy się nie uroda, ale wiek. wyborcza.pl, 2011-06-26. [dostęp 2021-03-04].
12. Ludmiła Bogusławska. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2021-03-04].
13. Jerzy Bogusławski: Ludmiła - mama. Z życia stulatka. [dostęp 2021-03-04].