Lorenzo Insigne

Lorenzo Insigne

Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1991 Frattamaggiore
Wzrost	163 cm
Pozycja	pomocnik, napastnik
Informacje klubowe
Klub	Toronto FC
Kariera juniorska
Lata Klub 2006–2010 Napoli
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2010–2022 Napoli 337 (96) 2010 → Cavese (wyp.) 10 (0) 2010–2011 → Foggia (wyp.) 33 (19) 2011–2012 → Pescara (wyp.) 37 (18) 2022– Toronto FC 12 (6) W sumie: 429 (139)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2010–2011  Włochy U-20 5 (1) 2011–2013  Włochy U-21 15 (7) 2012–  Włochy 54 (10) W sumie: 74 (18)
Aktualne na: 25 lutego 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. Aktualne na: 24 marca 2022.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy I miejsce Europa 2020 Liga Narodów UEFA brąz Włochy 2020/2021 Mistrzostwa Europy U-21 srebro Izrael 2013

Lorenzo Insigne (ur. 4 czerwca 1991 we Frattamaggiore) – włoski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika w kanadyjskim klubie Toronto FC oraz w reprezentacji Włoch.

Kariera klubowa

Insigne jest wychowankiem akademii SSC Napoli. W Serie A zadebiutował 24 stycznia 2010, gdy wszedł w ostatniej minucie meczu z Livorno za Germána Denisa. Kilka tygodni później został wypożyczony do Cavese.

W 2010 Foggia Calcio wykupiła 50% jego karty zawodniczej. Pod wodzą czeskiego trenera, Zdenka Zemana, trafił 19 goli.

8 lipca 2011 ponownie grał pod wodzą Zemana, tym razem został wypożyczony do Pescary^[1].

Od lutego 2019 do stycznia 2022 był kapitanem Napoli^[2].

8 stycznia 2022, na zasadzie wolnego transferu, Insigne przeszedł do kanadyjskiego klubu Toronto FC, z którym podpisał czteroletni kontrakt^[3]. 23 lipca zadebiutował w klubie, przegrywając 4:0 mecz Major League Soccer z Charlotte FC^[4].

Kariera reprezentacyjna

6 października 2011 zadebiutował w drużynie reprezentacji Włoch U-21. Strzelił dwie bramki w wygranym 7:2 meczu z Liechtensteinem. 11 września 2012 zadebiutował w dorosłej reprezentacji w wygranym 2:0 meczu z Maltą. Pierwszą bramkę zdobył w przegranym 2:1 meczu przeciwko Argentynie 14 sierpnia 2013. Wystąpił na Mistrzostwach Świata 2014, Mistrzostwach Europy 2016 i na Mistrzostwach Europy 2020 w których zwyciężył.

Życie prywatne

Jego trzej bracia Roberto, Marco i Antonio również są piłkarzami^[5]. Żonaty z Genoveffą Jarone, z którą ma dwójkę synów Carmine i Christiana.

Przypisy

1. Ufficiale, colpi Pescara: presi Insigne e Romagnoli. Corriere dello Sport, 2011-07-08. [dostęp 2012-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-14)]. (wł.).
2. Insigne: 'Proud to be Napoli captain' | Football Italia [online], football-italia.net [dostęp 2021-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-15] .
3. Lorenzo Insigne odchodzi z Napoli! Włoch podpisał kontrakt z nowym klubem [online], Meczyki.pl [dostęp 2023-02-27]  (pol.).
4. Insigne, Bernardeschi debut as Toronto FC clobbers Charlotte FC [online], Pro Soccer Wire, 24 lipca 2022 [dostęp 2023-02-27]  (ang.).
5. FabioF. Tarantino FabioF., Lorenzo e i suoi fratelli: alla scoperta della prole Insigne, famiglia di calcio [online], Soccer Magazine, 10 września 2012 [dostęp 2021-03-27]  (wł.).

Bibliografia

• Lorenzo Insigne w bazie National Football Teams (ang.)
• Lorenzo Insigne, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
• Lorenzo Insigne, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2022-07-07] .

Encyklopedie internetowe (osoba):

• Treccani: lorenzo-insigne
• SNL: Lorenzo_Insigne