Litewsko-Polski Batalion Sił Pokojowych (Litpolbat) – wielonarodowy, polsko-litewskibatalion, który przeznaczony był głównie do udziału w misjach pokojowych z ramienia ONZ, NATO oraz OBWE.
Historia
Z pomysłem sformowania tej jednostki po raz pierwszy wystąpił prezydent LitwyAlgirdas Brazauskas 17 lutego[1] 1995 podczas wystąpienia w polskim Sejmie[2]. Batalion został powołany 3 marca 1997 w Warszawie, w wyniku porozumienia podpisanego pomiędzy ministrami spraw zagranicznych Polski i Litwy. Sztab batalionu został utworzony w lutym 1998. 31 grudnia 1998 jednostka osiągnęła gotowość do działania w ramach misji pokojowych, a w 2000 roku została zaliczona do struktur Sił Szybkiego Reagowania Unii Europejskiej. W 2007 rozpoczęto jego rozformowywanie, zakończone oficjalnie 30 czerwca 2008 roku.
Oficjalnym językiem batalionu był język angielski, w praktyce żołnierze posługiwali się również swoimi językami ojczystymi. Dowódca batalionu był obierany w sposób kadencyjny – na zmianę raz oficer polski, raz litewski. Kadencja dowódcy trwała 2 lata.
Żołnierze formacji tworzących batalion pełnili służbę w pokojowych misjach w Kosowie, Syrii, Libanie, Iraku czy Afganistanie, ale w przeciwieństwie do POLUKRBAT-u, nigdy jako zwarty LITPOLBAT.
W czasie wizyty Prezydenta PolskiAleksandra Kwaśniewskiego na Litwie 14 kwietnia1999, LITPOLBAT otrzymał dwa niemal identyczne sztandary[2] – dla części polskiej na ręce majora Zbigniewa Sikory – ówczesnego dowódcy, oraz drugi – na ręce szefa sztabu batalionu – dla części litewskiej. Sztandary ufundowane zostały przez prezydentów obu państw, a wykonane w Polsce.
W czerwcu 2007 na spotkaniu ministrów obrony Polski i Litwy w Kłajpedzie, pododdziały batalionu symbolicznie zwróciły sztandary[3]. 27 czerwca 2008 sztandar polskiej strony został przekazany do sali tradycji 15 Brygady Zmechanizowanej w Giżycku na uroczystej zbiórce rozwiązującej polską część LITPOLBAT-u.[4]