Leon Tadeusz Smoleński[1][a] (ur. 24 czerwca 1895 w Ślepkowie Szlacheckim, zm. 30 września 1942 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – sierżant[2] Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko–bolszewickiej i II wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari, drogerzysta[1].
Życiorys
Urodził się 24 czerwca 1895 w Ślepkowie Szlacheckim, w ówczesnym powiecie płockim guberni płockiej, w rodzinie Jana i Józefy z Lisieckich[1][3].
Od 1916 udzielał się w Polskiej Organizacji Wojskowej w Przasnyszu. 10 grudnia 1918 wraz z kompanią został wcielony do odrodzonego Wojska Polskiego w szeregi 32 pułku piechoty. Wraz z pułkiem brał udział w walkach wojny polsko–bolszewickiej m.in. pod Włodzimierzem Wołyńskim, Świdnikiem, Maniewiczami czy Antonówką.
„Za bohaterstwo w czasie walk na Fr. Woł. odznaczony Orderem Virtuti Militari”[3].
Po zakończeniu walk przeniesiony do rezerwy w grudniu 1920.
Podczas II wojny światowej działał w Związku Walki Zbrojnej. „Za prace konspiracyjną został, wraz z 29 współtowarzyszami powieszony na rynku Ostrowca Świętokrzyskiego”[3].
Od 1930 był żonaty z Marią z Kaweckich, z którą miał dwoje dzieci[3].
Ordery i odznaczenia
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Harasymow 1928 ↓, s. 31 poz. 17 wymienia nazwisko „Smoliński Leon” i stopień sierżanta.
Przypisy
Bibliografia
