Kwas nadtlenosiarkowy
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
podst.
|
hydroksyhydroperoksy-λ6-sulfanodion
|
addyt.
|
dioksydanidohydroksydodioksydosiarka
|
wodor.
|
diwodoro(trioksydoperoksydosiarka)
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
półsyst.
|
kwas nadtlenosiarkowy
|
inne
|
kwas nadtlenomonosiarkowy, kwas peroksosiarkowy(VI), kwas Caro
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
H2SO5
|
Inne wzory
|
HOOSO3H
|
Masa molowa
|
114,08 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwne ciało stałe
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
7722-86-3
|
PubChem
|
2754594
|
|
InChI
|
InChI=1S/H2O5S/c1-5-6(2,3)4/h1H,(H,2,3,4)
|
InChIKey
|
FHHJDRFHHWUPDG-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
kwas nadtlenodisiarkowy, kwas siarkowy
|
Pochodne
|
nadtlenosiarczany
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Kwas nadtlenosiarkowy (kwas Caro), H
2SO
5 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych. W kwasie tym centralny atom sześciowartościowej siarki wraz z przyłączonymi atomami tlenu przybiera charakterystyczną formę czworościanu. Nazwę „kwas Caro” zawdzięcza swemu odkrywcy, Heinrichowi Caro.
W wodzie dysocjuje na kwas siarkowy i nadtlenek wodoru (tzw. roztwór pirania):
- H
2O
2 + H
2SO
4 ⇄ H
2SO
5 + H
2O
Podobnie jak inne silne utleniacze, kwas Caro powinien być trzymany z dala od związków organicznych, takich jak etery lub ketony, które łatwo utlenia z wytworzeniem niestabilnych nadtlenków organicznych, jak np. TCAP.
Otrzymywanie
W laboratorium kwas Caro otrzymuje się w reakcji kwasu chlorosiarkowego z nadtlenkiem wodoru:
- H
2O
2 + HOSO
2Cl → H
2SO
5 + HCl
Zastosowanie