Patronem świątyni jest Sylwester I – papież z IV wieku.
Historia
Kościół został zbudowany w VIII wieku dzięki papieżowi Stefanowi II. W tym czasie w okolicach Rzymu panoszyły się bandy rozbójników, natomiast władze nie były w stanie zapewnić pielgrzymom bezpieczeństwa poza murami miasta, w związku z tym zaczęto przenosić relikwie męczenników z podmiejskich katakumb do kościołów w obrębie murów[2]. Świątynia ta powstała w celu umieszczenia w niej relikwii z katakumb (m.in. do kościoła przeniesiono relikwie św. Tarsycjusza z katakumb św. Kaliksta)[2]. Kościół został poświęcony pierwszemu biskupowi Paryżaśw. Dionizemu (prawdopodobnie w związku z zawartym wcześniej sojuszem papieża z Pepinem Krótkim)[2]. Klasztor przy kościele początkowo obsadzony był przez mnichów obrządku bizantyjskiego (prawdopodobnie zbiegli oni z Konstantynpola przed prześladowaniami ze strony ikonoklastów), w połowie X wieku klasztor objęli benedyktyni[2]. W XII wieku kościół był wymieniany jako noszący wezwanie świętych Stefana I, Dionizego i Sylwestra, prawdopodobnie stało się to w efekcie przeniesienia do kościoła relikwii św. Stefana i Sylwestra z oratorium przykościelnego klasztoru[2]. Pierwszą wzmiankę z określeniem in Capite w odniesieniu do tego kościoła znaleziono w roku 1194.[2] We wczesnym średniowieczu kościół był nazywany Sancti Silvestri inter Duos Hortos (pomiędzy dwoma ogrodami)[2]. Kompleks zabudowań został odnowiony w latach 1198-1216, dobudowano wówczas dzwonnicę[2].
W 1286 roku papież Honoriusz IV przekazał kompleks zabudowań klaryskom[2]. W XVI wieku siostry rozpoczęły przebudowę[2]. Francesco Capriani prowadził prace w kościele w latach 1591-1601, od roku 1595 razem z Carlo Maderno[2]. Po przebudowie kościół konsekrowano w 1601 roku[2]. Od 1667 roku rozpoczęto prace nad dekorowaniem wnętrza, trwały one do 1697 roku[2]. W 1703 Domenico de Rossi przebudował fasadę od ulicy[2].
W 1890 roku kościół ten został ogłoszony kościołem narodowym dla emigrantów z Anglii[2]. Świątynia, w której regularnie odprawiane są nabożeństwa w języku angielskim, pełni obecnie funkcję brytyjskiego kościoła etnicznego w Rzymie[4].
Architektura i sztuka
Fasada widoczna od ulicy nie jest właściwą fasadą kościoła, ale prowadzi na dziedziniec przed nim[2]. Na attyce znajdują się cztery posągi: św. Sylwester autorstwa Lorenzo Ottoni, św. Stefan Michelangelo Borgognone, św. KlaraGiuseppe Mazzoni i św. FranciszekVincenzo Felice[2]. Dziedziniec jest wyłożony czerwoną cegłą z dużym ukośnym białym krzyżem[2]. Na ścianach otaczających dziedziniec i w loggii znajdują się fragmenty starożytnych zabytków i rzeźby sięgające do XVIII wieku[2]. W loggi znajduje się też średniowieczna tablica z listą dni wspomnienia świętych, których relikwie są przechowywane w kościele[2].
Właściwa fasada kościoła ma dwie kondygnacje i prostą formę[2].
Dzwonnica ma siedem kondygnacji oddzielonych od siebie wystającymi gzymsami[2]. Z każdej strony pierwsza kondygnacja ma dwa łukowe otwory, druga ma trzy arkadowe otwory, kolejne pięć – po parze biforiów z kolumienką z wapienia z impostem[2].
Fasada od ulicy
Widok na dziedziniec
Właściwa fasada kościoła
Dzwonnica
Kościół jest jednonawowy z trzema kaplicami po obu bokach, transeptemapsydą[2]. Na sklepieniu znajduje się Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, dzieło Giacinto Brandi z 1682 roku[2].
Konfesja jest późnym dodatkiem, została wykopana w 1906 roku, mieszczą się w niej relikwie sprowadzone z katakumb do pierwotnego kościoła zbudowanego w tym miejscu[2]. W krypcie znajduje się rzymska mozaika przedstawiająca ptaki[2].
Wnętrze kościoła
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, malowidło Giacinto Brandi na suficie, 1682
W kościele przechowywana jest głowa św. Jana Chrzciciela, która wg legendy została sprowadzona do Rzymu przez greckich mnichów z Grecji, ale w rzeczywistości była czczona w sąsiednim małym kościele San Giovanni in Capite (późniejsza Santa Maria in San Giovannino), klaryski pozyskały relikwię w XIII wieku[2]. Autentyczność głowy jest niepewna, zwłaszcza, że w innych miejscach są przechowywane również jakoby głowy św. Jana Chrzciciela[2]. Badacze podejrzewają, że głowa z tego kościoła w rzeczywistości należała do miejscowego rzymskiego męczennika, zwanego św. Janem Kapłanem, i że pochodzi ona z jego kościoła przy Catacomba ad clivum Cucumeris[2].
Kościół św. Sylwestra in Capite jest jednym z kościołów tytularnych Rzymu nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sancti Silvestri in Capite)[5]. Tytuł ten został ustanowiony 6 lipca 1517 roku[5].
.jpg)
_-_Ceiling.jpg)
