Kościół pełni także rolę centrum duszpasterstwa akademickiego w Szczecinie. Popularny ze względu na szopki wigilijne z żywymi zwierzętami i aktorami wystawiane przed kościołem.
W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa odbywa się procesja ulicami miasta z kościoła pw. św. Andrzeja Boboli do Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Trójnawowy[2] kościół wybudowano z żelbetu na planie prostokąta[2] w stylu wczesnego modernizmu. Ma półkoliste prezbiterium i szeroką wieżą z fasadą ozdobioną nad wejściem płaskorzeźbą Chrystusa[3][4]. Kościół powstał wg projektu architekta Adolfa Stahla dla parafii ewangelickiej. Prawdopodobnie był pierwszą w ówczesnym państwie pruskim budowlą sakralną konstrukcji żelbetowej[2]. Kościół posiada dwuspadowy dach, który w 1980 r. pokryto blachą miedzianą[3].
Nad głównym wejściem widać płaskorzeźbę z wyobrażeniem walki św. Jerzego ze smokiem[2]. Nad łukiem tęczowym umieszczono współczesne freski przedstawiające Chrystusa w otoczeniu aniołów i świętych[3]. Wewnątrz w prezbiterium znajduje się neogotycki ołtarz przedstawiający Ostatnią Wieczerzę[2], przeniesiony w latach czterdziestych ze zniszczonego wówczas katolickiego kościoła św. Jana Chrzciciela w Szczecinie[3]. Wewnątrz znajduje się duży chór muzyczny z organami[3].
Od południa znajduje się konstrukcyjnie związana z korpusem wieża dzwonnicza, założona na planie prostokąta, zwieńczona prostokątnym w rzucie hełmem o esowatym profilu połaci. Na szczycie stoi duży krzyż, obity blachą miedzianą. W wieży znajdują się 4 dzwony zawieszone w roku 1986: „Serce Jezusa”, „Królowa Polski”, „Św. Maksymilian” i „Jan Paweł II”.
↑ abcdefghijkks. Roman Kostynowicz: Pomniki architektury sakralnej diecezji szczecińsko-kamieńskiej i kościoły miast biskupich w malarstwie i grafice Wiesława Śniadeckiego. Wyd. 1. Szczecin: Wydawnictwo Polskie Pismo i Książka, 1991.
↑PiotrP.SkurzyńskiPiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 151-152, ISBN 978-83-7495-133-3.
.jpg)
.jpg)
