Dobra ziemskie nadane w Kowalewie były wymieniane w 1424 r., w dokumencie wizytacyjnym, informującym o nadaniu 60 łanów w dąbrowie (Dammeruwen) nad rzeką Wincentą, dla niejakich Jenusche (Janusza) i Petrusche (Piotra). Dobra ziemskie szybko zmieniły właścicieli. Wieś służebna lokowana na prawie chełmińskim na 30 łanach w 1428 r., przez Josta Struppergerakomtura bałgijskiego i wójta natangijskiego, za wiedzą i wolą wielkiego mistrza Pawła von Rusdorfa. W czasie lokacji przy źródłach rzeki Wincenty, wieś była w posiadaniu Paszka Przyborowskiego (drobne rycerstwo, tak zwani wolni). Przywilej lokacyjny wystawiono z obowiązkiem dwóch służ zbrojnych w lekkiej zbroi (służby lekkozbrojne). Wolnizna od służby zbrojnej i płużnego wynosiła 15 lat, ale nie dotyczyła czynszu rekognicyjnego.
Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3443
.jpg)
