Karaczi (ang.Karachi, urduکراچی, Karaći, bengalski: করাচি) – największe miasto w Pakistanie, położone w południowej części kraju, nad Morzem Arabskim, na północnym skrawku delty Indusu. Stolica prowincji Sindh. Aglomerację w 2016 roku zamieszkiwało 24,3 mln osób[potrzebny przypis].
Historia
Założone przez kupców indyjskich na początku XVIII w. W 1842 roku anektowane przez Brytyjczyków[4]. Dynamiczny rozwój nastąpił po 1947 r., kiedy miasto stało się stolicą Pakistanu (do 1966 roku, kiedy to straciło ten status na rzecz Islamabadu).
W Karaczi często wybuchają zamieszki etniczne i religijne między hinduistami i muzułmanami (w 1994 r. w ich wyniku zginęło ok. 1000 osób) oraz między sunnitami i szyitami (w tym wypadku jednak najczęściej ma miejsce podkładanie bomb w meczetach).
W latach 1948–2010 w Karaczi istniało polskie przedstawicielstwo konsularne, do roku 2000 w randze Konsulatu, a w latach 2000–2010 Konsulatu Generalnego.
Gospodarka
Miasto jest centrum krajowego włókiennictwa (połowa państwowej branży). Rozwinięty jest tu także przemysł skórzany, obuwniczy, maszynowy i chemiczny. Są 2 rafinerie i huty żelaza.
W pobliżu miasta wybudowano pierwszą w Pakistanie elektrownię jądrową o mocy 125 MW.