XIII tysiąclecie p.n.e. – pierwsze ślady działalności człowieka
ok. 500 p.n.e. – na teren późniejszej ziemi węgorzewskiej przybyły plemiona zachodniobałtyjskie
I–III wiek n.e. – uformowanie się plemienia Galindów
1260–1283 – teren został opanowany przez Krzyżaków (wzmiankowany w wielu źródłach historycznych gród Angetete, który został zdobyty przez Krzyżaków w 1256 roku, leżał na terenie Natangii[1]
Pod panowaniem zakonu krzyżackiego
1312 – Krzyżacy zbudowali drewniany zamek i nazwali go Angerburg[2], w zamku powstała kaplica św. Katarzyny
1454–1466 – wojna trzynastoletnia – wskutek wojny miejscowość podupadła, prawdopodobnie wtedy pierwszy kościół został zniszczony[7]
Pod polskim zwierzchnictwem
1466 – w wyniku postanowień II pokoju toruńskiego tereny dzisiejszego Węgorzewa przeszły pod polskie zwierzchnictwo
1467 lub 1468 – w wyniku działań wojny trzynastoletniej oraz zbyt małej liczby osadników miasto Angerburg zostało przekształcone w targową osadę zagrodniczą[a]
4 kwietnia1571 – Albrecht Fryderyk Hohenzollern nadał Nowej Wsi prawa miejskie, herb i pieczęć – otrzymała ona nazwę Angerburg od zamku, choć zamek z targową osadą zagrodniczą nie należał do miasta (osada otrzymała nazwę Wola - Freyheit, Schloβfreyheit, Churfürstliche)
1588 – na rynku wybudowano okazały ratusz z wieżą i zegarem
lata 60. XIX wieku – Carl Lehndorff-Steinort zaproponował władzom miejskim przeprowadzenie linii kolejowej Królewiec – Odessa (władze z obawy przed nowym wynalazkiem rezygnowały)
1860 – powstała urzędowa gazeta „Angerburger Kreisblatt”
24 stycznia1945 – do opustoszałego miasta wkroczyła Armia Czerwona (źródła z czasów PRL podają, że doszło do walk o miasto podczas których zginęło ok. 1500 żołnierzy radzieckich pochowanych na cmentarzu żołnierzy radzieckich[11]).
23 maja1945 – polscy urzędnicy przejęli zwierzchnictwo nad miastem, zmiana nazwy na Węgobork (przekazanie Polsce obiektów przemysłowych nastąpiło 15 sierpnia)
wrzesień1945 – powstaje Zarząd Powiatowy PSS "Społem"
1959 – zakończenie odgruzowywania miasta (wiele przedwojennych budynków nadających się do odbudowy rozebrano, wysyłając cegły na odbudowę Warszawy, do połowy lat 70. historyczne śródmieście było niezabudowane)
↑Marek Radoch. Objazd hołdowniczy Ludwika von Erlichshausena
w 1450 i 1451 roku. „Echa Przeszłości”. XX/2, s. 25, 2019. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski. DOI: 10.31648/ep.5744. ISSN1509-9873.
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 696
Bibliografia
Norbert Skowron: Angerburg. [dostęp 2016-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-09)].
Pruthenia. „Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie Towarzystwo „Pruthenia””, 2006. Olsztyn: Wydawnictwo Littera. ISSN1897-0915.brak numeru strony
Max Toeppen: Historia Mazur. Przyczynek do dziejów krainy i kultury pruskiej. Olsztyn: Wspólnota Kulturowa "Borussia", 1998, s. 520. ISBN 83-900380-3-X.