Była córką Józefa Prawowskiego (ur. ok. 1843) i Wiktorii Marii z Jeżewskich (1846-1924[1][2])[3][4]. Pochodziła z rodziny o tradycjach patriotycznych[3]. W 1887 r. jej ojciec był kupcem w sklepie w Adamowie[4], zaś w 1893 r. mieszkali w Roskoszy (ob. dzielnicy Siedlec)[5].
W jednym z rosyjskich obozów jenieckich Prawowska poznała Władysława Majchrowicza, któremu pomogła uciec w kobiecym przebraniu. Prawowska i Majchrowicz pobrali się[3].
Ok. 1920 roku Majchrowicz przyjechała do Włocławka, gdzie zamieszkała u swojej siostry na ul. Kilińskiego 8. Później mieszkała przy ul. Kilińskiego 13. Ok. 1930 sportretowała salon swojego mieszkania[8]. 15 marca 1922 r. urodziła córkę Zofię Wiktorię (1922–2006)[9]. Wkrótce potem jej małżeństwo z Majchrowiczem rozeszło się, a Józefa musiała samotnie wychowywać córkę. W konsekwencji musiała zrezygnować z wyjazdu na studia malarskie do Paryża, na które otrzymała już stypendium[3].
W roku szkolnym 1934/35 Zofia Degen wdrożyła w swoim gimnazjum reformę Jędrzejewicza, w konsekwencji której część nauczycieli gimnazjum musiało się przenieść do szkół podstawowych. Majchrowicz wyprowadziła się z Włocławka, pozostawiając dopiero co wybudowany dom przy ul. Chmielnej. W kolejnych latach pracowała jako nauczycielka rysunku i robót ręcznych w Mławie, Ostrzeszowie, Ostrowcu Świętokrzyskim i w Płocku. W czasie II wojny światowej przebywała w Warszawie, gdzie trudniła się szyciem. W 1940 roku jej brat Stefan padł ofiarą zbrodni katyńskiej. W wyniku powstania warszawskiego Majchrowicz straciła cały swój dobytek, włącznie z obrazami i szkicami. Po upadku powstania wyjechała do Opoczna. Później pracowała w Ostrowcu[3].
Grób rodziny Majchrowicz i Prawowskich na cmentarzu komunalnym we Włocławku
Po wojnie powróciła do Włocławka, gdzie w latach 1945–49 pracowała w Studium Nauczycielskim przy Placu Staszica. W 1949 roku przeszła na emeryturę. W tym samym roku wstąpiła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po przejściu na emeryturę poświęciła się karierze malarskiej[3].
Zmarła 16 kwietnia 1959 roku. Spoczywa w kw. 22/1/32 Cmentarza Komunalnego we Włocławku, wraz z matką i córką. Na jej grobie umieszczono symboliczną płytę pamięci jej brata Stefana[3][9].
Kariera malarska
Prawowska-Majchrowicz malowała głównie martwe natury, portrety i sceny rodzajowe z dziećmi. Uwieczniała przypadkowo poznane osoby o ciekawej fizjonomii. Z powodu problemów finansowych często była zmuszona tworzyć na sklejkach, kartonie lub papierze. Swoją pracownię urządziła na strychu domu przy ul. Chmielnej 4a we Włocławku. Dom zbudowała w 1934 r. z własnych środków[3].
Po raz pierwszy wystawiła swoje prace na wystawie ogólnej w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w 1929 roku. Były to trzy obrazy olejne pt. Owoce I, Owoce II i Boules-de-neige. W 1930 r. wystawiła tamże dzieła Polne kwiaty i Martwa natura. W tym samym roku wzięła udział w wystawie zbiorowej artystów włocławskich na Wystawie Regionalnej w Ciechocinku. W 1931 r. wystawiła 15 obrazów na wystawie zbiorowej podczas I Wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Włocławku. Oprócz martwych natur, zaprezentowała też portrety i krajobrazy Włocławka. W 1932 r. pokazała kolejnych 7 prac na wystawie TPSP w Państwowym Gimnazjum Techniznym. W następnym roku wystawiała swoje obrazy w Muzeum Ziemi Kujawskiej we Włocławku[3]. Swoje prace wystawiała pod panieńskim nazwiskiem Prawowska[10][11].
Wyjazd z Włocławka, częste zmiany miejsca zamieszkania, a następnie wojna i utrata majątku w powstaniu spowodowały, że Majchrowicz nie wzięła udziału w żadnej wystawie przez kolejnych 11 lat[3].
W maju 1945 roku wzięła udział w pierwszej powojennej wystawie sztuki w Domu Kultury przy ul. Kilińskiego we Włocławku. W tym samym roku została przyjęta do Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1951 r. zaprezentowała swoje prace na wystawie zbiorowej artystów regionu w Muzeum Kujawskim. Od 1952 r. była członkinią Grupy Kujawskiej. Brała udział w wystawach zbiorowych grupy w latach 1952, 1953, 1955, 1956 i 1959 we Włocławku oraz w 1954 r. w Radomiu i Bydgoszczy[3]. W 1953 r. została sportretowana przez inną włocławską malarkę, Henrykę Królikowską[12].
Począwszy od początku XX wieku, prace Majchrowicz prezentowane są w gmachu Zbiorów Sztuki, filii MZKiD we Włocławku. Po raz pierwszy pokazano je w ramach wystawy Plastyka włocławska okresu dwudziestolecia międzywojennego. W 2005 r. były częścią wystawy Martwa natura[3]. W 2007 r. pokazano je w ramach wystawy malarstwa dziecięcego Dziecko i jego świat, na którą sprowadzono dzieła malarzy przełomu XIX i XX wieku z całej Polski[13]. W 2016 r. prace Majchrowicz pokazano na wystawie Początki. Stąd wyszliśmy – Grupa Kujawska 1952–1976 z okazji 40. rocznicy powstania Galerii Sztuki Współczesnej we Włocławku[14]. Na przełomie 2019 i 2020 r. były częścią wystawy Włocławski Alfabet Sztuki. Plastyka włocławska II poł. XX w. ze zbiorów MZKiD tamże[15]. Począwszy od 2007 r. jej postać jest upamiętniana w ramach corocznych Zaduszek plastycznych, organizowanych w gmachu Zbiorów Sztuki MZKiD[16][17].
.jpg)
.jpg){kind=link}
