Justin Lisso (ur. 12 grudnia 1999) – niemiecki skoczek narciarski. Mistrz świata juniorów w konkursie drużynowym mężczyzn oraz srebrny medalista w konkurencji drużyn mieszanych (2018). Medalista mistrzostw kraju.
Przebieg kariery
W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych przez FIS zadebiutował we wrześniu 2015 w Hinterzarten, plasując się w szóstej dziesiątce rozegranych tam konkursów Alpen Cup. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył 19 marca 2016 w Baiersbronn, gdzie zajął 22. miejsce[2].
W lipcu 2016 w Szczyrku zadebiutował w FIS Cupie, zajmując lokaty w czwartej i szóstej dziesiątce. 11 września 2016 w Einsiedeln był ósmy w konkursie Alpen Cup, po raz pierwszy zajmując pozycję w czołowej dziesiątce tego cyklu. 17 września 2016 w Hinterzarten zdobył pierwsze punkty FIS Cup za 18. lokatę, a dzień później w tym samym miejscu uplasował się na 10. pozycji. 7 stycznia 2017 w Titisee-Neustadt zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, punktując w swoim pierwszym starcie (25. miejsce)[3].
Latem 2017 trzykrotnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce Letniego Pucharu Kontynentalnego. We wrześniu 2017 po raz pierwszy stanął na podium oficjalnych zawodów międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS, dwukrotnie zwyciężając w konkursach Alpen Cup w Predazzo. 3 października 2017 zadebiutował w zmaganiach najwyższej rangi, plasując się w konkursie Letniego Grand Prix w Klingenthal na 43. lokacie. W lutym 2018 wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 w Kanderstegu – w konkursie indywidualnym był 20., a w zmaganiach drużynowych stawał na podium, zdobywając złoty medal wśród mężczyzn i srebrny w zawodach zespołów mieszanych[4].
W sierpniu 2018 zajął 31. lokatę w zawodach LGP w Einsiedeln (do awansu do drugiej serii zabrakło mu 0,1 punktu[5]). W grudniu 2018 po raz pierwszy w karierze zajmował lokaty w czołowej „10” Pucharu Kontynentalnego, plasując się na 7. miejscu w Lillehammer i 8. w Ruce, a wyniki takie powtórzył jeszcze w kończących sezon 2018/2019 konkursach tego cyklu w Czajkowskim (8. i 10. pozycja). W ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni zadebiutował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata, jednak zarówno w Oberstdorfie, jak i Garmisch-Partenkirchen nie uzyskał awansu do konkursu głównego[6].
W listopadzie 2019 w wyniku upadku na treningu zerwał więzadło piszczelowo-strzałkowe w lewym stawie skokowym, co wykluczyło go ze startów w zimowej części sezonu 2019/2020[7]. Do rywalizacji w zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS powrócił w grudniu 2020, jednak w sezonie 2020/2021 w zmaganiach tego typu punktował jedynie na szczeblu FIS Cupu[8].
W lipcu 2021 w Otepää po raz pierwszy stanął na podium konkursów FIS Cupu, plasując się na 2. i 3. pozycji. W tym samym miesiącu w Kuopio zajął także 5. i 10. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego. Na zakończenie sezonu letniego 2021 wystąpił w konkursie Letniego Grand Prix w Klingenthal. Nie zdobył punktów, plasując się na 38. miejscu. 1 stycznia 2022 zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 43. miejsce w zawodach w Garmisch-Partenkirchen. 16 stycznia po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując 3. lokatę w konkursie w Oberstdorfie. 22 stycznia 2022 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata dzięki zajęciu 11. pozycji w zawodach w Titisee-Neustadt. Dzień później zajął 13. miejsce[9].
7 sierpnia 2022 zdobył pierwsze w karierze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 19. pozycję w konkursie w Courchevel. W sezonie 2022/2023 Pucharu Kontynentalnego ośmiokrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce, a raz stanął na podium – w lutym w Klingenthal zajął 3. miejsce. W konkursach Pucharu Świata 2022/2023 rozgrywanych w marcu 2023 czterokrotnie zdobył punkty. Najwyżej sklasyfikowany został 12 marca w Oslo w zawodach Raw Air 2023, które ukończył na 13. lokacie[10].
Był powołany do reprezentacji Niemiec na Igrzyska Europejskie 2023. Przed ich rozpoczęciem, w czerwcu 2023 doznał zerwania więzadeł krzyżowych w kolanie[11]. W sierpniu 2024 w drugim skoku po powrocie po kontuzji powtórnie zerwał więzadło[12].
Jest medalistą mistrzostw Niemiec – w 2016 z pierwszym zespołem Turyngii (skakali w nim również Sebastian Bradatsch, Felix Hoffmann i Tim Heinrich) zdobył brąz w konkursie drużynowym[13], sukces ten powtarzając trzy lata później (w zespole z Turyngii skakali z nim wówczas Anton Schlütter, Justus Grundmann i Felix Hoffmann)[14].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty J. Lisso na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 20.
|
1 lutego
|
2018
|
 Kandersteg
|
Lötschberg-Schanze
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
92,5 m
|
94,0 m
|
239,4 pkt
|
52,0 pkt
|
Marius Lindvik
|
1.![]()
|
3 lutego
|
2018
|
Kandersteg
|
Lötschberg-Schanze
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[a]
|
103,5 m
|
99,5 m
|
1068,5 pkt (269,8 pkt)
|
—
|
2.
|
4 lutego
|
2018
|
Kandersteg
|
Lötschberg-Schanze
|
K-95
|
HS-106
|
druż. mix.[b]
|
94,5 m
|
101,0 m
|
855,0 pkt (217,6 pkt)
|
14,3 pkt
|
Norwegia
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu LPK 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
3 lipca
|
2021
|
 Otepää
|
Tehvandi
|
K-90
|
HS-97
|
88,5 m
|
97,5 m
|
215,8 pkt
|
3.
|
4,4 pkt
|
Mika Schwann
|
| 2.
|
4 lipca
|
2021
|
Otepää
|
Tehvandi
|
K-90
|
HS-97
|
91,0 m
|
92,0 m
|
199,6 pkt
|
2.
|
1,7 pkt
|
Mika Schwann
|
| 3.
|
13 listopada
|
2021
|
 Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
94,0 m
|
93,0 m
|
244,4 pkt
|
3.
|
5,6 pkt
|
Peter Resinger
|
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
