Julius W. Harris (ur. 17 sierpnia 1923 w Filadelfii, zm. 17 października 2004 w Los Angeles) – amerykański aktor.
Odtwórca roli Tee Hee Johnsona, jednego z wrogów agenta 007 (Roger Moore), głównego pomocnika czarnego charakteru doktora Kanangi (Yaphet Kotto), mającego stalową protezę ramienia zakończoną szczypcami w filmie o przygodach Jamesa Bonda Żyj i pozwól umrzeć (1973)[1].
Życiorys
Urodził się w Filadelfii w Pensylwanii. Jego ojciec był muzykiem i matka zatrudniona w Cotton Club w Nowym Jorku jako tancerka. Harris pracował jako pielęgniarz, sanitariusz, portier i bramkarz w nowojorskich klubach jazzowych. Zanim rozpoczął karierę aktorską, służył jako medyk w United States Army podczas II wojny światowej[2]. Po spotkaniu z wieloma borykającymi się z problemami aktorami odważył się wziąć udział w przesłuchaniu do swojej pierwszej roli i został obsadzony w roli alkoholika Willa Andersona, ojca Duffa w melodramacie Nothing But a Man (1964) z Abbey Lincoln, docenionym przez krytyków o życiu Afroamerykanów w Birmingham[3]. Następnie został obsadzony w roli Shadracha w dramacie Niewolnicy (Slaves, 1969), którego akcja rozgrywa się w południowych Stanach Zjednoczonych w latach pięćdziesiątych XIX wieku i opowiada historię dwóch czarnych niewolników (Dionne Warwick, Ossie Davis) sprzedanych sadystycznemu właścicielowi plantacji (Stephen Boyd)[4]. W 1971 zadebiutował na Broadwayu jako Żuraw Słodyczy w sztuce Charlesa Gordone Nie ma miejsca, w którym można być kimś[5].
W latach 70. grał w filmach typu blaxploitation, w tym w Odlot (Super Fly, 1972) jako Scatter, Wielka wygrana Shafta (Shaft’s Big Score!, 1972) w roli kapitana Bollina, w reż. Larry’ego Cohena w roli ojca Gibbsa – Czarny Cezar (Black Caesar, 1973) i Piekło w środku Harlemu (Hell Up in Harlem, 1973) oraz Friday Foster (1975) jako „Monk” Riley[6]. Występował też w produkcjach telewizyjnych, w tym w roli prezydenta Idiego Amina w dramacie ABC Zwycięstwo nad Entebbe (Victory at Entebbe, 1976) obok takich gwiazd kina jak Helmut Berger, Linda Blair, Anthony Hopkins, Burt Lancaster, Elizabeth Taylor, Richard Dreyfuss, i Kirk Douglas, a także jako wielebny Daniel w miniserialu ABC Żony Hollywoodu (Hollywood Wives, 1985)[7] na podstawie powieści Jackie Collins.
Miał córkę Kimberly i syna Gideona. Zmarł 17 października 2004 w swoim domu w dzielnicy Woodland Hills w Los Angeles na zawał serca w wieku 81 lat.
Filmografia
Filmy
Seriale
Przypisy
- ↑ Focus Of The Week: Tee Hee. 007.com. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).
- ↑ AssociatedA. Press AssociatedA., Julius Harris, 81, Pioneering Black Actor, Dies, „The New York Times”, 23 października 2004, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-06-01] (ang.). Brak numerów stron w czasopiśmie
- ↑ DennisD. McLellan DennisD., Julius Harris, 81; Broke Stereotypes of Movie Roles for Black Actors, „Los Angeles Times”, 22 października 2004 [dostęp 2024-09-21] (ang.).
- ↑ Slaves (1969). AllMovie. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).
- ↑ Julius Harris. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).
- ↑ Julius Harris (1923–2004). Find a Grave Memorial. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).
- ↑ Julius Harris. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).
Linki zewnętrzne
