Urodził się w rodzinie Józefa i Stanisławy z Hodorowiczów. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1929 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski ZASP-u. Debiutował w sezonie 1929/1930 na scenie Teatru Miejskiego w Płocku. Następnie grał w Częstochowie, Łodzi (Teatry Miejskie, 1932–1933), Lwowie (Teatr Miejski, 1933–1937) oraz Warszawie (Teatr Narodowy, Teatr Nowy, 1937–1939). Grając, do 1939 roku używał przeważnie imienia Lubomir.
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Grodnie, gdzie do 1941 roku występował w Państwowym Teatrze Polskim BSRR. Po zajęciu miasta przez Niemców przeniósł się do Warszawy, gdzie grał i reżyserował w jawnie działających teatrach: Komedia, Bohema, Miniatury oraz Jar. Za ten epizod zawodowy powojenny ZASP ukarał go grzywną oraz półrocznymi anonimowym występami ("pod trzema gwiazdkami").
