Janusz Byliński

Janusz Byliński

Data i miejsce urodzenia	10 marca 1952 Zakroczym
Minister rolnictwa i gospodarki żywnościowej
Okres	od 14 września 1990 do 12 stycznia 1991
Poprzednik	Mieczysław Stelmach (kierownik)
Następca	Adam Tański
Odznaczenia

Janusz Józef Byliński (ur. 10 marca 1952 w Zakroczymiu) – polski inżynier ogrodnik, menedżer i polityk, w latach 1990–1991 minister rolnictwa i gospodarki żywnościowej, w 1993 p.o. ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys

W 1976 ukończył studia na Wydziale Ogrodniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie^[1]. Zajął się prowadzeniem gospodarstwa rolnego w okolicy rodzinnego Zakroczymia. Działał w Akcji Katolickiej i duszpasterskich wspólnotach rolniczych. Od 1980 był działaczem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Rolników Indywidualnych^[2]. Autor publikacji w „Przeglądzie Technicznym”.

W wyborach w 1989 uzyskał mandat posła na Sejm kontraktowy. Kandydował jako przedstawiciel Komitetu Obywatelskiego w okręgu Warszawa-Praga Północ, został wybrany w pierwszej turze głosowania, otrzymując poparcie blisko 76%^[3]. W Sejmie X kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej^[1].

14 września 1990 w rządzie Tadeusza Mazowieckiego został ministrem rolnictwa i gospodarki żywnościowej. Urząd ten objął po fali protestów rolniczych, w trakcie których odwołany został Czesław Janicki, negujący decyzję premiera o użyciu policji w okupowanym budynku ministerstwa^[4]. 14 grudnia 1990, po przegranych wyborach prezydenckich, premier Tadeusz Mazowiecki podał się wraz z całą radą ministrów do dymisji^[5]. Urzędowanie na stanowisku ministra Janusz Byliński zakończył 12 stycznia 1991^[6]. W tym samym dniu został powołany rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego, w którym ministrem rolnictwa został Adam Tański^[7]. W wyborach krajowych w tym samym roku Janusz Byliński bezskutecznie kandydował z listy Porozumienia Ludowego w okręgu podwarszawskim. Do resortu rolnictwa powrócił w 1992, w okresie od 8 kwietnia do 12 lipca 1993 pełnił obowiązki ministra w rządzie Hanny Suchockiej. Zastąpił Gabriela Janowskiego, który podał się do dymisji w wyniku wprowadzenia zbyt niskich jego zdaniem cen minimalnych na produkty rolne oraz opłat wyrównawczych na importowaną żywność^[8].

W tym samym roku współtworzył organizowany przez Lecha Wałęsę Bezpartyjny Blok Wspierania Reform. Zajął pierwsze miejsce na liście krajowej tego ugrupowania w wyborach^[9], nie uzyskał jednak mandatu poselskiego. W okresie rządu Jerzego Buzka był doradcą premiera do spraw rolnictwa. Był działaczem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. W 2004 wszedł do władz krajowych Partii Centrum, do 2006 był jej wiceprezesem^[10]. W 2010 został przewodniczącym SKL w województwie mazowieckim. W 2014 wraz z SKL dołączył do Polski Razem Jarosława Gowina. W tym samym roku był jej kandydatem w wyborach do Parlamentu Europejskiego^[11].

W 1999 objął stanowisko prezesa zarządu Warszawskiego Rolno-Spożywczego Rynku Hurtowego „Bronisze”. Pełnił tę funkcję do 2006^[12]. Zarządzał Stadem Ogierów w Łącku, następnie zajął się organizacją strefy przemysłowej w Błoniu^[13].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2021)^[14][15]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[16]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2023)^[17]
• Nagroda im. ks. bp. Romana Andrzejewskiego (2023)^[18]

Przypisy

1. Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2013-12-13].
2. Janusz Byliński. „Przegląd Techniczny”. Nr 7–8, 2006. [dostęp 2022-10-06]. brak numeru strony
3. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 149).
4. Antoni Dudek: Pierwsze lata III Rzeczypospolitej 1989–1995. Zarys historii politycznej Polski. Kraków: Geo, 1997, s. 78.
5. Andrzej Antoszewski: Demokratyzacja w III Rzeczpospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 124.
6. Rząd Tadeusza Mazowieckiego. premier.gov.pl. [dostęp 2013-12-13].
7. Antoni Dudek: Pierwsze lata III Rzeczpospolitej. Kraków: Geo, 1997, s. 140.
8. Antoni Dudek: Pierwsze lata III Rzeczpospolitej. Kraków: Geo, 1997, s. 266.
9. Wybory 1993. Partie i ich programy. Inka Słodkowska (red.). Warszawa: ISP PAN, 2001, s. 305.
10. Rafał Kalukin. Religa w Centrum. „Gazeta Wyborcza”. Nr 81, s. 7, 5 kwietnia 2004. 
11. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-06-22].
12. Zmiany w agencjach. „Gazeta Wyborcza”. Nr 254, s. 24, 30 października 2006. 
13. Warszawska drużyna Lecha. „Gazeta Wyborcza”. Nr 130, s. 2, 4 czerwca 2009. 
14. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 2021 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2022 r. poz. 157).
15. Odznaczenia państwowe dla osób zaangażowanych w organizację Dożynek Prezydenckich 2021. prezydent.pl, 29 października 2021. [dostęp 2021-10-29].
16. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780).
17. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 października 2023 r. nr rej. 473/2023 o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2023 r. poz. 1299).
18. Janusz Byliński odebrał Nagrodę im. bpa Romana Andrzejewskiego za rok 2022. dzieje.pl, 16 lutego 2023. [dostęp 2024-01-01].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 10150939886726600849
• GND: 1142173615
• PLWABN: 9810579972605606