Przed wojną ukończył siedmioklasową szkołę powszechną oraz dwie klasy Gimnazjum im. Braci Śniadeckich w Żninie. Podczas okupacji niemieckiej pracował jako robotnik sezonowy w cukrowni w Żninie. W 1943 został wywieziony na roboty przymusowe[1]. Pracował w fabryce samolotów w Krzesinach. W lutym 1945 zgłosił się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Gnieźnie jako ochotnik do ludowego Wojska Polskiego i został wcielony do zapasowego pułku kawalerii. W maju 1945 został skierowany do Oficerskiej Szkoły Centrum Wyszkolenia Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Legnicy i po jej ukończeniu został 20 grudnia 1945 promowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów piechoty. Po promocji został dowódcą plutonu w Samodzielnym Pułku Ochrony Rządu w Warszawie. W listopadzie 1946 został szefem sztabu batalionu w tym pułku, a od lipca 1949 do stycznia 1951 roku był kierownikiem sekcji operacyjnej pułku. Był działaczem ZWM, PPR i PZPR. W 1949 zdał egzaminy maturalne w Gimnazjum i Liceum dla Pracujących w Warszawie.
W 1951 skierowany na stanowisko szefa sztabu 9 pułku KBW w Bydgoszczy. Od listopada 1951 do września 1952 studiował i ukończył z pierwszą lokatą studia w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie. Od 1952 był szefem sztabu 12. pułku KBW Ziemi Szczecińskiej w Szczecinie. W latach 1955–1958 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. W latach 1958–1959 dowódca 12. Pułku KBW, a od września 1959 dowódca Nadwiślańskiej Brygady Ochrony Rządu. W 1965 w ramach reorganizacji – likwidacji wojsk KBW i utworzeniu WOWewn podległych MON – w skład dowodzonej przez niego, pozostałej w MSW Nadwiślańskiej Brygady Ochrony Rządu włączono trzy bataliony – batalion łączności, batalion szkolenia rezerw Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa z limitu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Samodzielną Eskadrę Lotnictwa – z rozformowanego Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego[2]. Nowo utworzona formacja otrzymała nazwę – Nadwiślańska Brygada MSW im. Czwartaków AL (do korespondencji jawnej w latach 1965–1968 była to Nadwiślańska Jednostka MSW im. Czwartaków AL)[3] 9 października 1968 został awansowany uchwałą Rady Państwa PRL do stopnia generała brygady. Nominację wręczył mu w Belwederze 12 października 1968 przewodniczący Rady Państwa marsz. Marian Spychalski. Po powołaniu w dniu 1 września 1974 nowej formacji wojskowej dowodził do stycznia 1983 Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi MSW[1], podlegając bezpośrednio ministrowi spraw wewnętrznych bez żadnych struktur pośrednich. Podległa mu formacja zajmowała się m.in. ochroną obiektów Rządowych na terenie Warszawy i Kraju, ochroną polskich placówek dyplomatycznych za granicą, ambasad obcych państw w Warszawie....
Ukończył zaoczne studia w Szkole Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie (1961). Członek Plenum Komitetu Dzielnicowego PZPR Warszawa Śródmieście, a następnie Warszawa-Mokotów (1965–1975). Członek Plenum Komitetu Warszawskiego PZPR (1975–1983). Był inicjatorem licznych akcji wojska na rzecz stolicy, m.in. akcji ratowania zamarzniętej podczas zimy stuleciaElektrociepłowni Siekierki, likwidacji skutków powodzi w 1963 oraz współudziale w budowie Centrum Zdrowia Dziecka. Żołnierze podległych mu jednostek oddali honorowo ponad 20 tysięcy litrów krwi. Zorganizował dla żołnierzy służby zasadniczej szkolenie w różnych zawodach. W latach 1971–1983 kilkanaście tysięcy żołnierzy podwyższało kwalifikacje zawodowe, a kilka tysięcy zdobyło nowe zawody (kwalifikacje majstra, czeladnika).
W latach 1981–1983 przewodniczący Rady Harcerstwa m. st. Warszawy. Od 1973 był członkiem Prezydium Komitetu Budowy, a następnie przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Komitetu Wspierania Centrum Zdrowia Dziecka i członkiem honorowym tego stowarzyszenia. W latach 1978–1983 członek Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, a w latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[4]. Był autorem artykułów z zakresu problematyki polityki zagranicznej opublikowanych w Biuletynie Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
↑1965 czerwiec 24, Warszawa – Zarządzenie prezesa Rady Ministrów nr 41 w sprawie
zmiany podporządkowania wojsk wewnętrznych
Tajne spec[jalnego] znaczenia
Egz[emplarz] pojedynczy
Zarządzenie prezesa Rady Ministrów
nr a41a z dnia a24 VIa 1965 r.
w sprawie zmiany podporządkowania wojsk wewnętrznych
W celu ujednolicenia struktury organizacyjnej i systemu dowodzenia Siłami
Zbrojnymi P[olskiej] R[zeczypospolitej] L[udowej] na podstawie decyzji Komitetu
Obrony Kraju z dnia 6 marca 1965 r. w sprawie podporządkowania wojsk wewnętrznych
ministrowi obrony narodowej zarządza się, co następuje:
Paragraf 1
1. Wojska wewnętrzne podległe dotychczas ministrowi spraw wewnętrznych zostają
podporządkowane ministrowi obrony narodowej:
1) pod względem dowodzenia – z dniem 1 lipca 1965 r.;
2) pod względem gospodarczym – z dniem 1 stycznia 1966 r.
2. Zmiana podporządkowania obejmuje:
1) Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, bez: Nadwiślańskiej Brygady (powiększonej
o trzy bataliony), batalionu łączności i batalionu szkolenia rezerw Milicji
Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa z limitu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
oraz samodzielnej eskadry lotnictwa;
2) Wojska Ochrony Pogranicza, bez pododdziałów kontroli ruchu granicznego.
