Dziewczyna z kurczęciem Grób Jana Antoniego Biernackiego na cmentarzu Powązkowskim Jan Antoni Biernacki (ur. 1879 w Warszawie , zm. 25 września 1930 w Otwocku ) – polski rzeźbiarz, medalier i rysownik.
Studiował malarstwo w latach 1894–1900 w warszawskiej Szkole Rysunkowej w pracowniach Wojciecha Gersona , Adama Badowskiego i Jana Kauzika . Równocześnie studiował rzeźbiarstwo u Antoniego Olesińskiego (1855–1904), autora wielu nagrobków na cmentarzu Powązkowskim.
Kontynuował studia 1903–1909 we Włoszech i w Paryżu .
Po powrocie do Warszawy założył własną pracownię, w roku 1919 został mianowany profesorem modelowania w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych. Został też kustoszem Państwowych Zbiorów Sztuki.
Od roku 1895 uczestniczył w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
W maju 1921 odsłonięto w Warszawie na placu Wareckim (przemianowanym na plac Napoleona) pomnik Napoleona Bonaparte . Pomnik przetrwał tylko dwa lata i został zastąpiony popiersiem dłuta Michała Kamieńskiego ustawionym przy ulicy Koszykowej 79, na terenie Wyższej Szkoły Wojennej .
Zajmował się głównie rzeźba portretową i animalistyczną.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 97-1-1/2)[1]
Dziewczyna z kurczęciem (1905)
Wielbłądy (1910)
Egipcjanka (1922)
Portret Aleksandra Wielopolskiego
Portret Bogumiła Lindego.
Przypisy
Bibliografia
Culture.pl Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy , t. I, Wrocław 1971 
