PROFILBARU.COM

Jacek Grembocki
Pełne imię i nazwisko	Jacek Włodzimierz Grembocki
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1965 ; Gdańsk
Wzrost	176 cm
Pozycja	pomocnik / obrońca
Kariera juniorska
Lata	Klub
1975–1982	Lechia Gdańsk
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2001–2004	Cartusia Kartuzy
2004	Olimpia Osowa
2005	Orzeł Trąbki Wielkie
2007–2008	Znicz Pruszków
2008–2009	Polonia II Warszawa
2009	Polonia Warszawa (asystent)
2009	Polonia Warszawa
2009–2010	Znicz Pruszków
2011	Bałtyk Gdynia
	Amator Kiełpino
2019 –	GKS Kolbudy
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Ten artykuł od 2009-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jacek Włodzimierz Grembocki (ur. 10 marca 1965 w Gdańsku) – polski piłkarz, obrońca. Długoletni zawodnik Lechii Gdańsk i Górnika Zabrze. Trener GKS Kolbudy, były trener m.in. Polonii Warszawa.

Życiorys

Jest wychowankiem Lechii i w tej drużynie debiutował w seniorskiej piłce. W 1983 Lechia zdobyła Puchar Polski jako zaledwie III ligowiec, a Grembocki zagrał w meczu finałowym. Wystąpił również w spotkaniach z Juventusem w ramach Pucharu Zdobywców Pucharów i znalazł się wśród zwycięzców Superpucharu Polski. Z Lechią awansował do ekstraklasy.

Piłkarzem Górnika został w 1986 i jego barw bronił przez 9 sezonów. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski (1987, 1988). Wiosną 1995 grał w Petrochemii Płock, jesienią w Lechii, potem wyjechał za granicę (Wenezuela, Niemcy). Po powrocie do kraju ponownie trafił do Lechii, karierę – także jako grający trener – kontynuował w zespołach z niższych klas rozgrywkowych.

Trener Cartusii Kartuzy, Olimpii Osowa (Gdańsk), Orła Trąbki Wielkie, Znicza Pruszków oraz Polonii Warszawa. Następnie trener Bałtyku Gdynia i Amatora Kiełpino oraz juniorów KS Chwaszczyno. W styczniu 2016 został dyrektorem sportowym w Olimpii Osowa^[1].

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Polski debiutował 18 marca 1987 w meczu z Finlandią, ostatni raz zagrał w 1994. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 7 spotkań.

lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał
1.	18 marca 1987	Rybnik	Finlandia	3-1	towarzyski	od 36'
2.	23 września 1987	Warszawa	Węgry	3-2	elim. Euro 1988	90'
3.	13 marca 1991	Warszawa	Finlandia	1-1	towarzyski	od 80'
4.	21 sierpnia 1991	Gdynia	Szwecja	2-0	towarzyski	90'
5.	9 lutego 1994	Santa Cruz de Tenerife	Hiszpania	1-1	towarzyski	90'
6.	23 marca 1994	Saloniki	Grecja	0-0	towarzyski	do 82'
7.	17 maja 1994	Katowice	Austria	3-4	towarzyski	do 67'