26 sierpnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Legionów Polskich z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[13] i przydzielony do szwadronu zapasowego 2 pułku szwoleżerów[14]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie miasta Warszawa[15]. 1 czerwca 1921 w dalszym ciągu pełnił służbę w Dowództwie miasta Warszawy, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk szwoleżerów[16]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 97. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[17]. W 1923 został przeniesiony do rezerwy i przydzielony do macierzystego pułku, który wówczas stacjonował w Białej i Bielsku[18][19]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”[20]. Był sekretarzem Związku Legionistów Polskich i członkiem Bloku Zawodowych Artystów Plastyków[3].
W swojej twórczości zajmował się głównie malarstwem, nie stronił jednak od rysunku. Uczestniczył w „XVI Wystawie Sztuki”, zorganizowanej w 1912 przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie[21]. Wziął też udział w lwowskiej „Wystawie Legionów Polskich” w 1917[22]. Później pokazywał swoje prace na wystawach w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych i Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie. Na „II Salonie Zimowym” IPS, otwartym dla publiczności na przełomie lat 1931/1932, został wyróżniony nagrodą pieniężną w wysokości 500 zł[23].
Po agresji ZSRR na Polskę, przebywał we Lwowie, do którego przyjechał z Warszawy z Zygmuntem Glinickim, towarzyszem broni i tak jak on – malarzem[27]. Jego późniejsze losy są nieznane. Prawdopodobnie w 1940 został we Lwowie aresztowany i zamordowany przez sowieckieNKWD[b].
↑Pierwotny projekt kolorystyczny całości polichromii Rynku Starego Miasta wykonała Zofia Stryjeńska przy udziale Stanisława Ostrowskiego. Jako że w odnowie polichromii uczestniczyli znani malarze o różnych i silnych indywidualnościach twórczych, w realizacji zadania, kierowali się własnymi koncepcjami[25].
↑Istnieje również przypuszczenie, że został aresztowany we Lwowie przez NKWD razem z Zygmuntem Glinickim. Następnie obu wywieziono[27] do obozu jenieckiego w Starobielsku i zastrzelono w Charkowie.
Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych zestawiona na podstawie Dzienników Personalnych Naczelnego Wodza i Ministra Obrony Narodowej oraz Rozkazów Dziennych 1 Dywizji Pancernej. W: Stanisław Maczek: Od podwody do czołga. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990.
_-_cropped.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
